kaan tangöze'nin beni büyüleyen sesinden mi, bir ustanın kaleminden çıkmış sözlerinden mi, enfes müziğinden mi yoksa enstrüman seçiminden mi bilmem üst üste iki kez dinlemeden es geçemediğim harika şarkı.
Tamam bir 9. senfoni değil mutabıkız. Ama gençler bu parça bende çok kısa sürmüş neredeyse başlamadan bitmiş bir ilişkiyi hatırlatır. Hani abi, istemiyorum uzun ilişki dersin ya, ama bir yandan da hoşuna gider anımsamak. Heh işte kaldır patini o duygu bu parçadadır.
"kahve içelim mi?" dedi,
"çok sevinirim." dedim,
gelinlik modelimi hayal ettim durdum, 1 ay oldu ses yok heriften. sınav dönemi filan tamam ama el insaf be adam. *
bekle dedi gitti,
ben beklemedim.
o da gelmedi ya
ölüm gibi bir şey oldu
ama kimse ölmedi.
şair burda pek çok şey anlatmış olabilir ama ben size kendi fikrimi anlatacağım.
şairin zihnindeki bekle denilen kişi figürü şöyle; çok hata yapan ama çabuk pişman olan, sevdiğinin ise yaptığı hataları sorun etmemesini bekleyen birisi. işte böyle bir ortamda bu kişiye bekle denilip gidiliyor, ama karakterimiz yine hata yapıyor ve beklemiyor ancak buna rağmen yine de bekle diyen kişinin gelmesini istiyor. bu isteğinin geeçekleşmemesi ise aşklarının sonunu getiriyor. bu sonun ise ölümü andırdığı ama sonra unutulduğu da şiir de anlatılıyor.
