özgürlüğün yanlış yorumlanmış hali.o çocuğun baba ihtiyacı duyduğu anda biter annenin özgürlüğü.çocuk sahibi olmak istiyor,annelik duygusunu tatmak istiyor diye çocuk dünyaya getirmek inanılmaz bencilce verilmiş bir karar.türkiye de kadının göreceği muameleyi es geçiyorum o kendi kararı. ama bir çocuğa bunları yaşatmanın hiç dolduramayacağı bir boşlukla yaşamak zorunda olduğu bir hayat sunmanın hiçbir anlamı yok.iki insan arasında ki ilişki bir imzanın çok ötesinde seninle arasındaki bağ bir ömür sürmeyebilir bu çok normal.çok istiyorsan çocuk sahibi olmayı ömrünün sonuna kadar çocuğuna babalık yapacak birinden olmalı.çünkü eski eş,eski sevgili gibi kavramlar varken eski anne,eski baba,eski evlat gibi kavramlar yok.
Herkesin kendi hayatı bizi ilgilendirmez, fakat çocuk okula başladığında diğer arkadaşlarındaki baba figürlüyle karışılacak ne o Zaman ne olacak.
Bu eksikliğin ileride belkide başka psikolojik sonuçları olacaktır.
bencilliktir. milletin donuna uçkur olacak halimiz yok öyle bir niyetim de yok ama anne adayı kişinin çocuğunun psikolojisini hiç düşünmeden verdiği bencilce karardır bekarken hamile kalmak.
Çocuğa Kim sahip çıkacak diye çıkışanlarınızı da anlamıyorum. Annesi olması yeterli değil çünkü??Yanlarında zorla duracak bir babanın varlığı çocuğu iyice altüst edecek zaten. Adam yanında değilmiş ya güya, ondan söylüyorum.
Ardından "tabii ki canım sevişen sevişsin" diyerek seküler, özgürlükçü falan olmuyorsunuz. ikiyüzlülüğünüzü ve bu fesat kumkuması halinizi bize ne canımlarla örtbas etmeye çalışıyorsunuz. Katran akıyor her bir hücrenizden.
Bir kimsenin hakları, psikolojisi ve iç huzurunun etkilenmesi söz konusu değilse özgürlük hususunda seçici olamazsınız. Kıstas da olamazsınız. Kusura bakmayın. Burada gasp edilen tek hak, çocuğun baba ile büyüme hakkıdır. Bunu tartışabilirsiniz, gerçi tepkiniz babayı kınamaktan ve anneye orospu demekten öteye geçmez fakat "kim sahip çıkacak ya, çocuk babasız büyümez" deyip kadını görmezden gelemezsiniz. ikisi arasında çok ince bir çizgi var.
Ne hadsiz bir milletiz böyle. Ne yüzeysel bir milletiz. insan zaten birilerini hakir görmeye bu kadar meyilli bir varlıkken bir de böylesine galebe çalınamayacak tabu ve peşin hükümlerimiz var. Başımıza bunları saran "insan öğütme makinesi" gibi bir kültür var. Kendimizi ilgilendirmeyen olaylara karşı hep daha duyarlıyız.
