Değişikli bi film olmasından mütevellit şehirler arası otobüste izlemeye kalkılmaması gereken film. Meraklı gözler ara ara ekranı kesiyor ama hiçbir şey anlamıyolar. Pür dikkat izlediğim halde ben anlamıyorum göz ucuyla izleyen nasıl anlasın? Yan koltuktaki amcanın beyin yandı misal adam esenlere gidecekti, topçularda ortadan kayboldu falan. Vay anasını ya entryde filmden de bahsetseydim keşke. Benim beyin de buhar olduysa demek ki.
Senaryonun muhtemelen ot kafasıyla yazıldığını düşünüyorum.
Farkındalık ve iç güdü Kavramları çok iyi işlenmiş.
Eşsiz senaryo denemez ancak farklı olduğu kesin.
Tam pazar sıkıntısına iyi gelecek cinsten.
üstünkörü izlenildiğinde sadece 'eğlenceli' sıfatını hakeden, fakat biraz daha ayrıntılara dikkat edilerek, replikler iyi dinlenildiğinde izlenilirse bilinç altının ne kadar güzel irdelendiğini görebileceğiniz film.
Filmi izledikten sonra kişide psikolojik komplikasyonların oluşması muhtemel bir yapıttır. örnek olarak farkındalık yaratır, sanki kendi bedeninizi kullanıyormuşsunuz gibi hissedersiniz. araba sürmek gibi. ruh ve bedenin ayrımı ve bir çok noktaya dem vurulan psikolojik bir charlie kaufman eseridir.
Film fazla absürd olduğu için beğenmedim. Absürd olsa neyse de bu film aşırı absürd. Ancak değindiği bazı şeyler güzel. Felsefi altyapısı ağır basan bir filmdi. Yani bazı insanları bir yerden girip bir adamın gözünden hayata bakıyorlar diye bakılırsa olmaz. Beden ve ruh düalizminin mümkün olup olmadığını sorgulamamızı sağlayan bir yapısı var. Derine inmeyecem, yoksa çıkamam. iyi bir senarist tarafından yazıldığını da söylemeliyim. izleyenler maymun sahnesinin şahaneliğini hatırlasınlar lütfen. Bunun dışında 7,5'luk bir kat olması gibi ufak ayrıntılar çok güzel. Kolostrofobisi olanlar o sahnelerde işkence çekebilirler.
Anlattıklarıyla ve gösterdikleriyle iyi bir film olabilir. Ancak benim için ortanın biraz aşağısındaydı. Çünkü dediğim gibi fazla absürd. Aşırı olarak da yüzeysel işlendiğini düşündüğüm için beğenmedim. Ancak hakkı olan puanı vermeye çalıştım kendimce. izlemeyin demiyorum lâkin seveni de bol bir yapım.
john malkovich'in hayatını mahveden bir grup insann öyküsü. şaka bir yana eğer filmdeki gibi insanların beynine bir tünel aracılığıyla yolculuk mümkün olsaydı dünya çok boktan bir yer olurdu.
onları geçtim bir film böylesine açıkken, diyaloglar böylesi nesnelken nasıl olurda filmi izledikten sonra bir o kadar süre daha filmi sindirmek için düşünüp duruyorum?
etkileyici bir final sahnesine sahiptir.
bir bilm kurgu filminin olabileceğinden daha dolu bir filmdir.
17 yaşında izlediğim ,malkowichin ofisinin tavan yüksekliğinin bir buçuk metre olması ile beni bunalıma sürükleyen,o yaşlarda bir başkasının gözünden dünyaya bakma fikrini absürd bulduğum sıradışı film.
Sen aslında kimsin? Bu yeteneklerinle başkasının konumunda olsan daha başarılı olabilir miydin? Bedeni mi arzularız yoksa ruhu mu? insan neden başkası olmayı bu kadar arzular? Kendimiz farklı bir bedende daha iyi ifade edebilir miyiz? Dış görünüm ya da konum(makam) sanatı veya sanatçıyı daha etkili kılar mı? ve daha bir çok soruyu soran farklı ve güzel film.
izledikten sonra lottie nin cameron diaz olduğunu öğrenmemle dumurlardan dumurlara koştuğum film.bir insan en fazla bu kadar çirkinleştirilebilir herhalde.
konusuyla beni geren bi film oldu john malkowich olmak.. çünkü cidden, akılcı bi senaryo işlemiş. hele son anında saatin geceyi geçmesiyle emiliy'in içinde kalması, son kadrajda bile şaşırtıyo insanı.
en etkiliyici sahnesi, malkovich'in kendi beynine girmesi ve kimsenin görmemesi gereken şeyler olduğunu söylemesi. insanların asla kendi olmadıklarını, oldukları hayattan mutlu olmadıklarını gösterdi resmen. piyanonun üzerineki kadın, malkovich'in karşısındaki kadın olan malkovich ve garson olan malkovich. malkovich de malkovich...
lottie kafese şempanzeyle kapatıldığında, ellerini çözmeden önce şempanzenin yaşadığı dejavu da süper bi ayrıntıdır aslında.
bengi dönüş çıkarımı gibi, fakat ölümsüzlüğü buldum demiyor muydu malkovich son sahnesinde eve gelen dostuna ve eşleri için. bi döngü, ölümsüzlük var demek ki.
ağır ilerliyor yine de sahneleri ve metafizikten bile dem vuruyor.
unutmadan craig'in kuklalarındaki ayrıntılar ise tek kelimeyle muazzamdı, kadın kuklanın ojesini itinayla sürmesi, estetik olarak parmak hızı ve kuklaların yüzündeki duruma göre hüzün.. başka bedende yeni duyguları hayata geçirmek diyeceğim de, ileri gitmek istemiyorum yani.*
