yav yeter amına koyim herkes saçma sapan konuşma la yazıyor yeter susun bi amına koyim.
neyse örnekleyelim. 11. bölümden,
babamın öldüğü gün birine aşık olmuştum. bazen öyle olur, herşey üst üste gelir. polis olmasaydım katil olurdum, çünkü sahici bir sarsıntı sahte bir dengeden iyidir.. binlerce ceset, binlerce katil ve bir evlilik gördüm.
seni intihar ettiğin gün tanıdım kızım, seninle o gün barıştık.. şimdi sadece geceleri yapayalnız ve yalınayak anlayabildiğim şeyler var. şimdi benim de yalanlara inanmaya ihtiyacım var, bütün çaresiz insanlar gibi, dağılan bir okul gibi.
acılarımız da birbirine benziyor artık kızım, birbirine benzeyen parmaklar gibi, ama her birinin eşsiz bir izi var.
bazen gözlerim doluyor karanlıkta. ama fısır fısır konuşmaya başlıyorsun yinekulağımın dibinde, hiç susmuyorsun. ağlamama asla müsade etmiyorsun. "herşey affedildi babacık" diyorsun. "hiç ayrılmayacağız" diyorsun.. keşke hep yanında olsaydım diyorum öyle konuştuğunu duyunca.
"bu kış çok kar yağar belki beraber kayboluruz" diyorsun sen bana. ama kar taneleri birbirine benzemez ki kızım.. cesetler de benzemez. ama bir cinayet başka bir cinayeti hatırlatır her zaman. koşan atlar, düşen atları hatırlatır.. yağmur yağar, durur, tekrar başlar.
yanlış yolda yürümek doğru yolda beklemekten iyidir.. beşikten mezara kadar.. karanlıkta herkesle çarpışabilir insan.
yalan mı söylüyorum sana? affet kızım, affet
bir sürü doğru söyledik ama, hiç burnumuz kısalmadı ki kızım.
emrah serbes şerefsizsin. kesin bunu da yazmışsınızdır amına koyim ya.
geçmiyor amına koyduğum dünyasında hiçbir acı geçmiyor. bu replikte ağlamıştım lan elimdeki rakı bardağı gözyaşı ile dolmuştu aq. seni bitiren hayatı sikeyim behzat amirim.
