Hayvan otlatan bir cocuk. Sekiz yasinda. Belki de ailesinin gecimini sagliyordu. Bakin sekiz (8) yasinda. Terorist degil. Oyle ulke bolmeli ideolojileri falan yoktu. Hani dogu'da biri olunce uzulme olcutumuz olenin ideolojisi ya, bunun yoktu. Belki yureginiz acir diye ozellikle belirtiyorum. Oyuncak sandigi sey mayin cikti. Bedeni parcalandi. O an yaninda bulunan kendinden yalnizca birkac yas buyuk arkadasi omru boyunca zihninden cikmayacak karelere sahit oldu. Sok gecirdi. Sonra behzat'i battaniyeye sardilar. Annesi hala agliyor. Sabah cayla balla evden gonderdigi evladi battaniyenin icinde parca parca. Son kez goreyim deyip bakamamistir belki de evladina, yuregi kaldirmamistir.
Bugun 29 ekim. Behzat ellerinde bayraklarla 10. yil marsi soyleyen "cumhuriyet cocuklari" kadar sansli degildi. Sadece elinde degnek vardi, sirtinda ailesinin yuku.
Bugun kimse behzat'i anmadi. Cunku kutlanacak bir seyler var. Havai fisekler dogu'da olen bir cocuktan daha ilgi cekici. Ya da vay anasini ne gecit yapmisiz be! Asya avrupa 5 dakika. Gelisiyoruz, mukemmel kalkiniyoruz, yasasin cumhuriyet.
Yuregim cok aciyor sozluk. 9'unu goremeyecek o cocugu dusundukce yuregim aciyor. Kendimi bu dunyada fazla hissediyorum.
Daha fazla ne denir bilmiyorum. Her seferinde elimizden en fazla unutmayacagimiza dair sozler vermek geliyor.
Unutmayacagim seni cocuk. Unutursam kalbim kurusun.
Sekiz yaşında ölmek, ölmek değildir dediğim masum. Ölüm kaç yaşındadır veya yaşı var mıdır bilinmez ama ölüm bir çocuğun bedeninde açınca insanın atan kalbine kahretmesi olağan değil midir? Peki bir çocuk nasıl ölür? kalbi mi durur? Yoksa hayat minik parmaklarının arasından çekilir mi? Olsa olsa saklambaç oynarken sobelenmek gibidir. Veya arkadaşları tarafından fasülye ilan edilmektir! Çok mu şiirsel geldi? O zaman çok oyuncağınız olmuş sizin. Çünkü ne olmadığını bilmediğiniz, ne işe yaradığını bilmediğiniz her şey oyuncak olarak gelebilir oyuncağı hiç olmayana... Ya hiç çocuk olmayana? Sırf bir coğrafi bölge olarak adlandırılıp, sevineceği, üzüleceği, mutlu olabileceği, bir kalbi ve hayalleri olduğu hesaba katılmayan onca çocuğa ne olacak?
iyice çirkinleşmiş, çamura dönmüş, rakamlardan ve yalanlardan ibaret olan bu siyasetin artık insanlardan ibaret olması gerekiyor. Ve minik Behzat'ın yaşını rakamla değil hüzünle yazmak icap ediyor.
insanlar yaşarken nesine bakılıyorsa ölürken, öldürülürken de o yanına susulur, diye susmak istemediğim çocuk. Evet bu ülkede iktidar partisi başkanı insanları alevi diye hedef gösterirken, kürtleri zerdüşt diye yaftalarken ölen hem de sekiz yaşındaki bir çocuk kimin umurunda olabilir ki? Doğruya marmaray açıldı, eksiği vardı, gediği vardı tartışmalarına girilir. Kavramlardan, tarihlerden, olgulardan - en acısıysa- insandan bihaber olanların siyasetle uğraşmaları kendi hapishanelerini yaratma girişimi mi acaba? O zaman ben ve benim gibi temsil edilmeyen, kendini bir yere ait hissetmeyen, insanları sevmek için kimliklerine bakmayı gerek görmeyen insanlara ne olacak?
Her ölümün ardından "kıyas" mı yapılması icap ediyor? Saygısızlığın bu denli ayyuka çıktığı bir süreçte neyin sevgisinden bahsediyoruz ki?
doğru söyleyerek nereye kadar gidebilirsin bu hayatta
istediğin yer neresi
önce
şu derin yudumundan önce onu söyle bana
anca bi bombaya kadar gidecek hayallerim çocukluğum ve sevdam var ve bugün de bendim kaçak ölen.
ölen ''ayakkabısız'' çocuk
çocuk öldü
ölü çocuk
son şarkı kötü mü olmalı?
duvarda hiç değişmeyecek bir fotoğraf olarak kalıcak çocuk, sahi sekiz yaş fotoğraf çekilmek için bile erken.
8 yasinda olen bir cocugun ustunden siyaset yapabilen (sifat bulamadim) insanlarin varligini gostermis cocuktur. Olu bir cocuga uzulmek icin solcu ya da entel olmak gerekmiyor efendi. Insan olsak yetecekti.
Ayrica katliamlarin baslama tarihi 1982 degil, 1930 zilan'dir. tarihten bu kadar bihaber olmaniz de uzunc.
