şimdiye kadar izlediğim en iyi aşk filmi, listemdeki birinciliği hiç bir koşulda değişmeyecek filmdir. aşkın hayal evreni dışında realizmle de yaşanabileceğini en iyi şekilde göstermiştir. etkileyici ve doğal birçok diyalog yer alıyor. o konuşmalar ezberlenene kadar tekrar tekrar izlenilesi.
bazı insanlara "şimdiye kadar nerdeydin?" deriz ya işte bu da öyle bir film. izlemediğim her gün geç kalmışım gibi. resmen hayatımın filmi oldu ve kendini film karakterlerinden biriyle özdeşleştir deseler şüphesiz bu celine olurdu.
diyaloglarda herkes kendinden birşeyler bulacaktır bence, mutlaka izleyin.
benim mi filmlerden fazla beklentim var yoksa filmler mi çok tırt bilemiyorum.
bir zamanlar sevgili olup yıllar sonra karşılaşan ve birbirlerine geç kalan 2 sözde aşığın tırt kahve molası. bir uçağa yetişme süresi içinde geçen ucuz replikli vakitler...
her insan farklıdır bilmem ne. bu ne lan? bu mu romantizm? bu mu aşk filmi? hadi bir zamanlar ateşli aşıklardı insan birkaç güzel flashback koyar araya. bir sıcaklık verir seyirciye. ne bileyim ilk buluşmada oral seksten bahsetmeler falan. bu mu lan sizin aşkınız? 10 sene sonra birbirinize rastlıyorsunuz ve şu konuştuğunuz şeylere bakın!
yok yok. amerikan romantizmiyle türk romantizminin uzaktan yakından alakası yok birbirleriyle.
karakterler açısından before sunrise'ın devamı olsa da başlı başlına çok özel bir filmdir. hasbel kader yıllar önce tv'de rastlanıp izlenen, sonra before sunrise'ı keşfedince bir daha izlenen iki seferde de ruha farklı esintiler üfleyen anlamlı ve derinlikli bir filmdir. kanımca before sunrise'dan daha etkilidir, hatta before sunrise'taki hoşlanmanın, etkilenmenin ilk coşkunluğunun zamanla yerini özel ve özlenen bir aşka bırakması neticesinde, kaderin ya da kötü tesadüflerin birleşmesine engel olduğu iki olgun insanı,(biri evli ve çocuklu mutsuz bir erkek, diğeri uzak ülkelerde çalışan sevgilileri seçen aşkta ve erkeklerde hayalkırıklığına uğramış bir kadın) aşkını bulabilmek için kitap yazan ve aşık olduğu kadının yaşadığı şehre imza gününe gelen bir amerikalı adam izinde fiziken birleştiren; gençlik hayalleri,geçmiş, hayat, kadınlar, erkekler, ilişkiler, dünyada varoluş biçimleri, duygular, özlemler, acılar, tesadüfler ve aşk üzerine yapılan konuşmalarla bir paris gününde, görünen ve görünmeyen herşeyin ortaya dökülmesi ile gün batmadan ruhen birleştiren, keşkenin evet kesinlikle'ye dönüşmesinin en güzel halidir. iddia ediyorum, bu filmi izleyen duyarlı bir insan gerçek aşkı bir kez görünce kaçıp gitmesine seyirci kalmaz, kalamaz. ya da duyrasız varlıkları çok geçmeden uzay boşluğuna yollar. ve kendi aşkının yazarı olur*, kendi aşkının şarksını besteler*. anlatılmaz yaşanır ve yaşatılır.
tabi filme felsefik açıdan bakınca; belki de aynı odysseus'un ithaka'ya yolculuğu gibi iki genç insanın birbirlerinden uzak yılları, hayalkırıklıkları, savaştıkları canlılar, hayatta kalma mücadeleleri onlara bilgelik yolu olmuş, gerçek aşkı yıllar sonra paris'te gün batmadan sımsıkı kucaklamalarını sağlamıştır. evet belki de hatta kesinlikle nina simone'un çok güzel söylediği gibi just in time'dır.
Hayata bakış açımı değiştirmiştir bu film. hayatımı değiştirecek kararlılığı gösteremediğim için bakış açımı değiştirmekle kaldı ama izleyip de etkilenmemek elde değil.
karakterler o kadar güzel seviyorlar ki birbirlerini hiç konuşmadan otursalar aralarındaki o aşkı hissedersiniz.
hala izlemediyseniz şanslısınız, şuanda sizin yerinizde olup bu filmi izlemek isterdim.
--spoiler--
sanırım gençken ilerde bağ kurabileceğin bir sürü insan olacağını sanıyorsun. ve bunun hayatta yalnızca bir kaç kez olduğunu ise sonradan anlıyorsun.
--spoiler--
Amerikalı yazar Jesse ile Fransız Celine, Budapeşte’den Viyana’ya giden bir trende tanışırlar. Birbirlerinden hoşlansalar da, herşey orada kalır. Bundan dokuz yıl sonra yeni kitabının tanıtımı için Fransa’ya gelen Jesse, uçağının kalkmasına çok az bir zaman kala Paris’te Celine ile buluşur. Onlara ayrılmış bu bir kaç saati Paris manzarası içinde dolaşarak ve hiç fırsatını bulamadıkları şeylerden konuşarak ve yakınlaşarak geçireceklerdir. Richard Linklater’in uluslararası festivallerde epey ilgi gören filmi, her zaman olduğu gibi yazar/yönetmenin insan ilişkilerinin doğasına yapmayı çok sevdiği yolculuklardan biri. Zeka dolu diyaloglarıyla izleyeni ipnotize ediyor.
ilk %75-80lik kısmı bayık olan, sonunda izleyende hoş bir tat bırakan, celine'in bestelediği şarkıyı çaldığı sahneyle gönlümü fethetmiş, 9'ar yıl arayla çekilmiş üçlemenin ikinci filmi.
genel seri için 9ar yıl beklemenin mantıklı bir sebebi olsa gerek. hani oyuncuların yaşlanması mı amaçlanmış bilmiyorum da 1995 de izleyip bir sonrakinin 2004de çıkacağını duymak, sonuncunun 2013de vizyona girdiğini görmek falan. hani çok basit değil ama öyle ahım şahım da değil, bir aşk hikayesini hem reelde hem de film bünyesinde 18 seneye yaymak saçma geliyor bana. he seri güzel orası ayrı.
bu arada daha before midnight'ı izlemedim. belki de sonuncu değildir. 9 sene sonra yani 2022 de bi film daha çekerler. tarih de fena ciks he. ama o zamana oyuncular kalır mı allah bilir.
ilk filme nazaran çok daha gerçekçi olduğunu düşündüğüm devam filmidir. Gerçekleri yansıtmayan ve içinde daha az hayal kırıklığı bulunduran bir aşk hikayesi her zaman daha çok ilgi görür. ilk filmin daha çok sevilmesinin nedeni budur.
Dikkatli izlendiğinde ise insanın sevgiye olan bakışını değiştirir. Kesinlikle izlenmelidir.
2004 yapımı 80 dakikalık dram/romantik kategorili, serinin ikinci muhteşem filmi. En iyi senaryo dalında oscar adaylığı ve 9 ödülü bulunan filmin imdb notu 8/10.
--spoiler--
Güneşin ışıkları altında öyle güzel ve parlak görünüyorlar ki https://galeri.uludagsozluk.com/r/1308824/+ o sahneyi hiç unutmam. Eve geldikten sonra celine'in gitar çalıp şarkı söylemesini dinleyen jesse'in bakışları ve ağlamamak için zor dayanması.. Şarkının kendisi için yazıldığını anladığı an, o yüz ifadesi öyle çok şey anlatıyordu ki.. nasıl bir aşkı kaybettiğini, 9 yılı kaçırdığını sadece nemli gözleri ile ifade eden ethan'ın oyunculuğuna hayran kalmıştım. Özellikle son sahnede celine'in, uçağı kaçıracaksın bebeğim dedikten sonra bir "i know" deyişi ve gülümseyişi var ki anlatılamaz..https://galeri.uludagsozluk.com/r/1308819/+
--spoiler--
Sene 2004. Viyana'dan Paris'e geliyoruz ve karakterlerimiz de epey yaş almış oluyor. Masumiyetleri de kalmamıştır. Epey şey değişmiştir. Aralarındaki o güzel diyalogları hariç.
Şu kismi tum film boyunca beni en cok etkileyen oldu
--spoiler--
Celine: I'm happy you're saying that, because..I mean, I always feel like a freak, because I'm never able to move on like..this! You know. People just have an affair, or even entire relationships..they break up and they forget! They move on like they would have changed brand of cereals! I feel I was never able to forget anyone I've been with. Because each person have..their own, specific qualities. You can never replace anyone. What is lost is lost. Each relationship, when it ends, really damages me. I never fully recover. That's why I'm very careful with getting involved, because... It hurts too much! Even getting laid! I actually don't do that... I will miss on the other person the most mundane things. Like I'm obsessed with little things. Maybe I'm crazy, but... when I was a little girl, my mom told me that I was always late to school. One day she followed me to see why. I was looking at chestnuts falling from the trees, rolling on the sidewalk, or... ants crossing the road, the way a leaf casts a shadow on a tree trunk... Little things. I think it's the same with people. I see in them little details, so specific to each of them, that move me, and that I miss, and... will always miss. You can never replace anyone, because everyone is made of such beautiful specific details. Like I remember the way, your beard has a bit of red in it. And how the sun was making it glow, that... that morning, right before you left. I remember that, and... I missed it! I'm really crazy, right?
--spoiler--
before sunrise filminin etrafinda dondugu viyana'daki bir gunun ardindan ikilinin 9 yil sonra bu kez paris sokaklarinda bulusu birbirini.
celine ile viyana da gecirdigi hayatinin en anlamli gunuyle ilgili yazdigi kitabin promosyonu icin geliyor paris'e jess, celine ise yeniden onu gormek icin buluyor kendini yasadigi sehrin bir kitapçisinda.
birbirlerine cok uzak sandiklari hayatlarda benzer yondeki degisimleri gormek.
geçen yillarin insanin ozunu degistirememesi. sadece farkindaliklarin artisi...
gençken 'daha ne de olsa onumde cok firsat var' deyip umursamamaya calistigin ikili butunluklerin hayatta aslinda cok mu cok az-belki sadece bir defa- karsina cikacaginin ileri yaslardaki agirlik dozu yuksek bilinci.
aşkin ruhunu tam anlamiyla dolduran halini bilen nasil bir daha eksik asklarda mutlu olabilir ki? yillardir beraber yasadigin sokaklarin, paris'in guzelligini aşik oldugunun bakislarinda kesfetmek... 'mutluluk ise elde etmekten cok elde etmek istemekten gecer. ' derken elde ettigin birkaç saatten mutlu olmalar, hayatinda olmadigin kadar...
film bittikten sonra filmin oyuncularinin isimlerinin 'siyah' ekrandan aktigi dakikalarda esas kiz celine in fransizca soyledigi dizeler yurege isler:
'seni geçen zaman kadar çok seviyorum'
ikili yine guzel hatiralari eklerler karaladiklari defterlere ve 'hatiralar harikadir, onlarla basa cikmak zorunda kalmadiginda'..
