ikincisi before sunset ve üçüncüsü before midnight olmak üzere serinin ilk filmidir. Durağan ve sadece diyalogun olduğu bir film olmasına rağmen hiçbir şekilde sıkmaz. Filmde Erkek ve kadın ilişkilerine dair çok doğru analizler yer almaktadır. Her insanın kendine dair bir şeyler çıkaracağı oldukça kaliteli filmdir. izlenmesi tavsiye edilir.
tahminimce çıkış noktası "sadece iki kişinin birbiriyle konuşmasından ibaret film çekilebilir mi? çekilse izlenir mi?" olan filmdir. tüm olayı bu olsa da şaşırtıcı biçimde güzeldir, sıkılmadan izlenilebilir. demek ki az parayla da güzel film yapılabiliyormuş, yeter ki düzgün bir senaryo olsun.
Çok acımasızdı.
Hissettiklerimi nasıl yazabilirim ki?
Anlatmak istiyorum. Beni birileri haklı görsün diye değil. Bunu defterime de yazabilirdim aslında.
Aşk bu aslında. Bu kadar. Sadece bir alev. Sadece bir rüzgar. Elinde tutamazsın onu. Asla. Gitmesin diye öpersin. Gitmesin diye içersin onu. Evet, ilk gördüğün anda eminsindir aslında. Ben bu gece bu adama aşık olacağım. Bu adam gel derse, geleceğim. Ve her şey sona erdiğinde... Öylece evime döneceğim.
istersek sözler verelim. Güzel yarınlar hakkında şarkılar söyleyelim. Elimizde sadece o akşam ve o ateş vardı.
-Aşk dediğim şey, sonsuzluk diye kendimi kandırdığım şey. Tamamıyla buydu işte. Kitaplar ve o mutlu sonlu filmler bizi sadece kandırdılar.-
serisinin ilk ve en iyi filmi ama diğer filmlerdeki yüksek beklentiler de kesinlikle karşılanıyor.
bu filmin tek kelimelik tanımı ise: aşk.
müzik kutusu sahnesi de ayrı bi başarılı.bilhassa julie delpy bu sahnede oyunculuğun dibine vuruyor.
bana göre üçlemenin en iyisi. senarist-yönetmen üçlemenin daha ilkinde zirve yapmış. bundan mütevellit diğer filmlerinde beklentiniz yüksek oluyor fakat ilk filmdeki hazzı alamıyorsunuz.
bazen aşk bir an karşınıza çıkar ve siz onun ne olduğunu bile anlayamadan o an tükenir. yaşanan tek bir gün tüm ömür üzerinde etkili olabilir.
film mükemmel diyaloglarla örülüdür. cogu zaman içimizden düşündügümüz ama birine söylersek yadırganacagımız sandıgımız seyleri ilk anda birbirlerine söylemişlerdir işte o kadar tanıdık ve güven verici bulmuşlardır birbirlerini. harika aşk, harika başucu filmi.
hayatımın filmidir.
bu filmi izledikten sonra insanın trene binip dünya turuna çıkası, hiç bilmediği insanlarla hayata dair sohbet edesi geliyor.
kendinizden, hayattan bir şeyler bulacaksınız, izleyin izlettirin.
filmin açık uçlu son sahnesinden sonra "ne olacak, ne yapacaklar" diyerek hemen ardından ikinci filmi açmanız olasıdır. lakin arka arkaya izlemeniz tavsiye edilmez. araya biraz zaman girsin.
üçüncü devam filmini dört gözle bekliyoruz.
imdb'de 8.0 almış romantik film. tam dokuz yıl sonra devam filmi before sunset çekilmiştir ki before sunrise etkisi yaratmamıştı bende fakat yine de iyi filmdi. hayatın değişimini iyi yansıtmıştı bana göre. ilk filmde gençliğin getirdiği umarsızlığı, heyecanı hissetmiş bünyem ikinci filmde orta yaş olgunluğunu, durağanlığını yaşayayazmıştı.* yine tam dokuz yıl sonra before midnight çekilmiştir. yamulmuyorsam bu temmuz'da vizyona girecek. izleyip göreceğiz.
bir 'iki gönül bir olunca samanlık seyran olur' atasözünün gerçeklemesidir. ufukta ayrılığın varlığını görerek bir ilişkiye başlamamak anlaşılabilir bir husus elbet, ancak madem gönüllerimiz bir, neden bu vakti boşa harcayalım? sorusuna cevaben çekilmiş adeta. bu soruya bir de bu filmi izledikten sonra cevap vermeli insan.
yalınlığıyla akıp giden, sizi de sürükleyen filmdir.. sanırım içten içe herkesin istediği şeyi film halinde görmek, belki de bir gün hayallerin gerçekleşeceğini ummaya benzemektedir. kimbilir, belki bir gün..
julie delpy nin kendini insanlara sevdirdiği filmdir. çok güzel bi kadın olmamasına rağmen diyalog ve mimikleriyle sizi filme bağlayıp tekrar tekrar izlettirir.
before sunrise ın içinde çok güzel bir örüntü var. bir gecede sabaha kadar sokaklarda hoşlandığınız biriyle hayatınızın gecesini geçirdiğinizi hayal ettiren filmdir. before sunset ise bir iç hesaplaşma geçmişe dair bir sitemdir. *
Bir çiftin yıllara yayarak birbirini tanıyabilme eşiğini bir gecede aşan, yakaladıkları büyünün kaybolacağını düşünmekten ödü kopan biri detaycı biri de sanatkar ruhlu iki gencin geçirdiği bir günden bana göre muhteşem bir hikaye çıkaran film. ilgiyle dinlenen hayallerin, hayata dair fikirlerin, sanat ürünlerinden çıkarılan anlamların ifadesinin, korkuların, deneyimlerin yıllar geçtikten sonra aynen filmin başındaki evli çiftte olduğu gibi zırvalıktan ibaret olarak algılanacağını ve dinlenilmeyeceğini düşünmek birçoğumuzun ilişkisindeki en büyük korkusuyken, esas kızın ben birinin neyi nasıl anlatacağını saçını hangi şekilde tarayacağını bildiğim an ona aşık olabileceğimi düşünürüm demesiyle boğazımı düğümlemiştir.
--spoiler--
Geçtikleri yerlerin onlar ayrıldıktan sonra anlamsızlaşmasıyla bile bitebilirdi aslında film. Hep mutlu sonla bitmesin diye geçirdim içimden çünkü bu o izlemeye doyamadığım doğal konuşmalarını basitleştirecekti. Filmin bu şekilde bitmesi ve devamı olarak yeni bir film çekilmesi yerinde olmuş. Birazdan onu izleyeceğim ve hüngür hüngür ağlayacağım. Çünkü devamı hakkında tek bir şey bilmiyorsam da eminim ki 6 ay sonra buluşmadılar, herkes bir şekilde kendi yolunu çizip hayatına devam etti. Fakat ikisi de birbirleriyle paylaştıkları hikayelerinin dinleyenlerinden aynı tepkileri alamadı, aynı hayretle dinleyen hayran bir yüz bulamadı karşısında. Kimseyle geçirdiği vakitten bu kadar zevk duymadı. Belki evlenmiş de olabilirler ama buluştuklarında birbirleri arasındaki Tanrının doldurduğu o boşluğu yine hissedecekler, yine anlamlandıracakları bir yerden geçip görüşmedikleri bunca yıl neler olduğunu anlatacaklar... Ve sonunda hayat herkes için kaldığı yerden devam edecek- hepsi bu.
--spoiler--
ağlattı vesselam.
izlemek için geç kalmış olduğum, tadına doyamadığım! film bitimindebefore sunseti izlemek zorunda kalıyorsunuz o ayrı. sahi nasıl 9 sene beklemiş bu insanlar?
hayatımda izlediğim en güzel aşk filmi diyerek, im juli, the notebook ve titanic'e haksızlık yapmak istemiyorum ama cidden çok güzel ya. her şeyiyle müthiş, mükemmel, şahane. filmin en sevdiğim sahnesi; hani bir kafeye gidip oturuyorlar, arkadaşlarını arar gibi yapıp birbirleri hakkındaki düşüncelerini söylüyorlar ya, nasıl tatlı bi sahnedir o. bir de şöyle bi güzellik var:
gerçek hayatta* olur olmaz, kısaca karşınıza çıkabilen, bazen yaşadığınızı ancak sonradan farkedebildiğiniz romantizm kavramına öykünen akıllı ikiz filmlerden birincisidir. ikincisi, before sunset güzel biter.
güzel bir bahar günü ameliyat masasına yatmamdan bir gün önce ikisini birden alıp izlemiştim, işe yaramıştı.
