üstad dördünce bölümün girişini kendi sağırlığa giriş bölümündeki depresyonlarından hareketle hazırlamıştır. Normalde hiçbir senfoninin final bölümünde operamsı, karanlık bir giriş yapılmadığından ilk başta kendi sunduğu viyana'da değil ama bazı şehirlerde tepki çekmiştir.
symphony no. 9 in d minor, opus 125. beethoven, eserin yazımına 1822'de başlamış, 1824 yılında tamamlamıştır. friedrich schiller'in an die freude (ode to joy) şiirinden pasajlar, son bölümde yer alır (bu bölümün vokalsiz hali avrupa birliği'nin resmi marşı seçilmiştir. insan sesinin bir senfoni içinde diğer enstrumanlarla aynı ölçüde ön planda yer aldığı ilk eserdir.
4 bölümden oluşur:
1- allegro ma non troppo, un poco maestoso
2- molto vivace
3- adagio molto e cantabile
4- presto
bazı kaynaklarda (ve önümdeki herbert van Karajan cd'sinde)
5- ''o freunde, nicht diese töne'' - allegro assai
son bölüm ne kadar neşeli ve coşkuluysa ilk bölüm de o kadar mistik, karanlık ve o ölçüde coşkuludur.
En sevdigim beethoven senfonisidir. iki farkli versiyonu mp3 listemde mevcut ve arabada dinlemek cok guzel oluyor. Sakinlesiyorsunuz dinginlesiyorsunuz. Ode to joy olarak bilinir ve benim favori versiyonum asagidakidir.
Bilinen en uzun versiyonu 74 dakikadır ve sırf bir cd'ye sığsın diye sony ve philips tarafından üretilen ilk cd'ler 74 dakika kayıt yapabilir halde üretilmişlerdir.
