symphony no. 9 in d minor, opus 125. beethoven, eserin yazımına 1822'de başlamış, 1824 yılında tamamlamıştır. friedrich schiller'in an die freude (ode to joy) şiirinden pasajlar, son bölümde yer alır (bu bölümün vokalsiz hali avrupa birliği'nin resmi marşı seçilmiştir. insan sesinin bir senfoni içinde diğer enstrumanlarla aynı ölçüde ön planda yer aldığı ilk eserdir.
4 bölümden oluşur:
1- allegro ma non troppo, un poco maestoso
2- molto vivace
3- adagio molto e cantabile
4- presto
bazı kaynaklarda (ve önümdeki herbert van Karajan cd'sinde)
5- ''o freunde, nicht diese töne'' - allegro assai
son bölüm ne kadar neşeli ve coşkuluysa ilk bölüm de o kadar mistik, karanlık ve o ölçüde coşkuludur.
beethoven'ın sağır olarak yazdığı senfonidir.yani ortalıkta dolaşan ''beethoven sağırmış ama dünya'nın en iyi composer'iymiş aga'' lafları tamamiyle yanlıştır.
beethoven, schiller'in "neşeye şarkı"sından da yararlanmıştır koro bölümünde.
9. senfoni umutsuz karanlık anların, fırtınalı ama müjdeli habercisidir. yeniden doğuş gibidir, kendine gelmedir. kötü olduğumuz her anda, sabırla dinlediğmizde mutlu bir arınma hissi kaplar her yanınızı.
Bilinen en uzun versiyonu 74 dakikadır ve sırf bir cd'ye sığsın diye sony ve philips tarafından üretilen ilk cd'ler 74 dakika kayıt yapabilir halde üretilmişlerdir.
ilk defa 1824 yılında viyana'da seslendirildi ve beethoven sağır olmasına rağmen bizzat yönetti. insan sesi kullanılan ilk senfonidir, beethoven sağırken yazmıştır. senfoninin son bölümündeki, schiller'in ode an die freude'sinin okunduğu bölüm avrupa birliği marşıdır.
aşırı derecede güzel olan eserdir, ayrıca Beethoven'in bu senfoniyi sağırken yazmış olması ayrı bir hava katmaktadır. işi gücü bırakıp saatlerce dinlemek istiyorum, sadece ona vakit ayırmak, hani öyle ders çalışırken veya kitap okurken dinlemek değil.
