birinci bölümü bu sonatın en önemli bölümüdür, ve bu bölümün yapısında söylentiye göre shakespeare´in "the tempest" oyunu şifrelenmiştir. bölümün oldukca yavaş birkaç akorla başlaması yüzünden öyle bir söylenti oluşmuştur. oysa beethoven bu sonata "tempest" ismini veren şahıs değildir ( ismini direk bestecisinden alan beethoven eserleri de vardır, mesela 3.senfoniyi "eroica" diye isimlendiren beethoven´dır, ama mesela "ayışığı sonatina" ayışiğı ismini koyan da beethoven değildir, o sonatı kör bir kızın ayı hissedebilmesi için yazdığı da sadece romantik bir hikayedir, gerçekle alakası yoktur )
birinci bölüm largo-allegro diye geçer, ama "largo" bittikten sonra parça allegro´ya geçip sonuna kadar öyle gitmez. "largo" ya devamlı olarak geri dönülür. bu bölümdeki sol elin sağ elin üstünden piyanonun tiz seslerine uzandirılması hoştur. ikinci temanın sol eldeki eşlik partisi dans gibidir. ve kesinlikle "alberti" bas değildir. kendi içinde bir ritmik ve melodik tutarlılığı vardır bu eşliğin. ikinci tema zaten tizden başlayıp basa doğru giden yapısıyla (müzikle gerilimi sağlamak için temalar genellikle bastan tize doğru hareket ederler) müzik tarihinde kendisine güzel bir yer edinmiştir.
birinci bölümün gelişim kısmında gene "largo"ya döneriz. burada bizi karmaşık modülasyonlar beklemektedir. zaten bu en baştaki akorun arpejlenmesi olayı bu sonatın heryerinde vardır (ikinci bölümde böyle bir arpejle başlar- hakeza son bölüm de ayni arpejlerden üretilmiş bir temadır)..re exposition kısmında ana temayı gene duyarız.
ikinci bölüm o yuvarlanan akor (arpejle) başlar...çok güzel bir bölümdür bu. klasik dönemden romantik döneme yürüyen bir beethoven`ın ayak sesleri vardır bu bölümün heryerinde. birinci bölümün başından beri peşimizi bırakmayan yuvarlanmış akorlar burada bütün bölümün ruhuna sindirilmiştir. o güzel romantizm dolu ana temanın orasına burasına kah bas seslerde kah tiz seslerde kendini gösteriverir.
3.bölüm allegretto, beethoven´ın yazmış olduğu en "hit" bölümlerden birisidir, seyirci açisından. kendisinin bu bölümle ilgili düşünceleri mutlaka başkadır da, biraz müzikle ilgilenen birisinin beethoven´dan tanidığı ilk parça "für elise"yse, ikincisi büyük ihtimalle bu allegretto´dur (tabii bir de "ayışığı" sonatının birinci bölümü)
bestecisinin istemeden bir "hit" üretmesi sonucu dünyaya gelen bu allegretto, aslında beethoven´ın sonatın basından beri kafayı taktığı o artık hepimizin ezberlediği "yuvarlanmış akor" (arpej) olayını en son tema haline getirmeye karar vermesinden başka birşey değildir. sonatın gelişiminden dolayi son derece de mantıklı bir düşüncedir bu. herkes tanıdiğı için uzun uzun hakkında yazmaya gerek yoktur. yalnız ikinci tema duyulduğunda sol elin çaldığı eşlik 3´e değil 2´ye bölünen bir eşliktir, ve parçanın orasında beethoven´ın çok kullandığı "hemiollen" vardır, bu eserin sonuna doğru tekrar eder.
bu sonatın en enterasan kayıtlarından birisini "bach profesörü" glenn gould yapmıstır. sviatoslav richter kaydı da klasikler arasindadır.
