sadece türkiye gibi üçüncü sınıf ortadoğu ülkelerinde görülen rezillik.
yahu bebek yapmayı biliyorsun, onun karnını nasıl doyuracaksın, onun ihtiyaçlarını nasıl karşılayacaksın diye düşünmüyorsun, altına araba bile çekmiyorsun, toplu taşıma kullanıyorsun, sonra o çocuktan ileride iyi bir geleceğe sahip olmasını bekliyorsun. üniversite kazanmasını bekliyorsun.
çocuk sefillik içerisinde çocukluk geçiriyor. ailesinin arabası bile yok. metrobüs köşelerinde biri yer verir mi acaba diye bakınan ebeveynin yaşadığı eziklikle büyüyor. sonra gelsin aşağılık psikolojisi, gelsin kompleks, gelsin psikolojik sorunlar.
hayır yani ayağını yerden kesecek kadar bir araban olsa bile yeter. ama yok, hemen yap çocuğu. oyuncak zaten o.
