çocuk olacağı haberi tatlı bir telaşı da birlikte getirir. herşey daha çocuk dünyaya gözlerini açmadan hazırlanır ve yerli yerine konulur. çorapları, elbiseleri, beşiği...
hele ki içlerinde en telaşlısı vardır ki çocuğa isim koymak. en önemli nokta da burasıdır. her kafadan bir ses çıkar. şu olsun bu olsun. şunun adını koyalım bunun adını koyalım. tabi aile büyükleri (dedeler - nineler) karışmasa o çocuğa isim konulmaz sanki.
doğan çocuk kız yada erkek baba tarafından büyüklerin isimleri konulur. annenin yada babanın fikri çokta önem arz etmemektedir. en azından benim çevremde öyle. neymiş efendim soyumuzu taşıyacak. ya sayın büyüklerim sizlere saygısızlık etmek istemem ama, hadi tamam diyelim soyunu taşıyacak, isimle değil soy isminle taşıyacak zaten, hele doğan kızsa o da olmayacak. evlenince alacak kocasının soy adını. yok anlatamazsın onlara bu durumu. illa ki kendi dedikleri olacak. illa ki torunu onların adını taşıyacak. ama artık aileler enne ve babalar akıllandı tabi. hem dedelerin / ninelerin isimlerini koyuyorlar hem de onların isimlerinin yanına kendi istedikleri bir ismi ekliyorlar. böylece darılmaca kırılmaca da olmuyor.
evet bu arkadaşımızın derdi ne de kafasına takılmış bunları yazmış derseniz bende madurum.
isim - yaş orantısının bozukluğunu ispatlayan durumdur... 98 yaşındaki oben dede'nin tersidir bir nevi...
anne babaya; ''yahu allah aşkına el kadar sabiye cabbar ismi olur mu hiç? takım elbise altına yumurta topuk giymeyen, tesbihsiz bir cabbar! üstelik elinde biberon, ağzında emzik, götünde de molfix var!'' şeklinde ayar kayma isteğini tetikler insanın... benim tetikledi...
annenin babası mı babanın babası mı konulacak tartışmasıyla başlayıp olası bir tartışma anında '' senin babanın adını koyduk benim babamın ismi neden konulmadı sen her zaman kendini düşündün zaten.'' şeklinde tartışmalara neden olabilecek bir durumdur. üstelik dede isimleri eski model olduğu için ilerde söz konusu çocuk tarafından da beğenildiği görülmemiş olduğundan gereksizdir diye düşünüyorum.
dede-torun ilişkisi konulan isme göre sekteye uğrayabilir. yavrucak dedeye bu sebeple ön yargılı yaklaşabilmektedir. gelecekte arda ,efe, berk gibi dede isimlerinin yaygınlaşmasıyla bu sorun yavaş yavaş ortadan kalkacaktır.
çocuğun psikolojisini bozar. öyle ki bu çocuk ilkokulda arkadaşları tarafından muz diye çağırılır ve ergen siniri ile birlikte önüne gelenle kavga eder. liseye geçtiğinde herkesten gizler ilk ismini. ergenlik geçince umursamaz bu durumu ve adını söylemekten çekinmez fakat çocukluğunun bir kısmı heba olmuştur. *
Bunu çok yanlış anlayıp çocuğa gelmiş geçmiş tüm dedelerinin ( atalarının ) isimlerini koymak.(bkz: ortaokul sınıf arkadaşım,yavuz sultan süleyman han bulut) en azından soyadı bulut.bilmemneoğlu olsaydı duramazdı
