Nefret etmem ama sevmeyi de pek bilmem. Genelde sevmeye çalışırken yapmacık olurum, içimden gelmez ve bu beni rahatsız eder. insan sevmiyorum ben genel olarak galiba ya. Yoksa kedi köpek yavrusu gördüm mü yelkenlerim suya iniyor.
Akıl sağlığı yerinde olan hiç kimse bebeklerden nefret etmese de, uzun otobüs ve uçak yolculuklarında, sınırları zorlayan zibidileri, camı açıp, aşağı atma gibi hunharca hayaller kurmuştur pek tabii.
O bebeğe, babanızı öldürmüş gibi nefret dolu bakışlar da atılmıştır zaman zaman.
Lakin bunlar geçicidir, unutulur gider.
Bebekler sevilmez mi beee! Yerim!
nefret değil de pek ilgi duymuyorum yani bazen de sevmiyorum.
nedeni de açık. onlar da bizim gibi bir insan. şu an hoşlanmadığınız hatta nefret ettiğiniz insanlar da bir zamanlar bebekti. şimdi siz onların bebek halini görüp sevmek ister misiniz?
yok bebek sevmeyenler duygusuzmuş yok insan olamazlarmış bla bla gayet de duygusal bir insanım boş yapmayın.
Varsa böyle bir insan esas nefretin hedefi olacak insandır. Şayet bebeklerden nefret edilmesi gerekecek bir durum yoktur şayet verdiği rahatsızlıktan dolayı ise o bakımından sorumlu kişilerin sorumsuzluğu olabilir oda nefrete değil mutsuzluğa sebep olmalıdır. Çünkü bu nefreti besleyebilecek yaşa geldiysen birileri senden nefret etmediği içindir.
