Çoğunluğun sevdiği her şeyi sevme zorunluluğundan tiksiniyorum. insan yavrusunun yetişkinlerin içinde bir sıcaklık yaratması doğaldır ama bu olmuyor diye bir insanı eleştirmek kadar saçma bir şey olamaz. Böyle insanlar bunu itiraf etme cesareti gösterirse genellikle şununla karşılaşır: kendi çocuğunu sevmeyecek misin? Şimdi bunu sana verseler bakmayacak mısın?
Böyle saçma bir varsayım olamaz ama evet çocuk gerçekten bu kişiye kalırsa ölüme terk edecek değil. Belki kendisi çocuk yapmak istemiyor, istiyorsa da sevmeyi umut ediyor olabilir ve kimse sadece kendi çocuğuna sıcaklık duyuyor diye suçlanamaz.
insanlar bu söylediğinizi kafalarında tüm bebekler ölmeli demişsiniz gibi kodluyor ve çoğusu zaten severken hiç samimi değil. Zorunluluktan seviyor ve gitsin diye içinden dua ediyor. Artık bunu kabul edelim.
ilginin kendisinden başkasına yönelmesini sevmeyen insan sözüdür.
meşhur rivayette geçtiği gibi
"Allah senin kalbinden merhameti almışsa ne yapabilirim"
