herkes bebeklere türlü türlü şakalar, çeşitli maymunluklar yaparken; ben ne zaman bebekleri güldürmeye çalışsam, bebek ''nabıyor bu amk liselisi'' der gibi bana bakıyor. bebeği güldürmeye çalışırken, ben gülünecek duruma düşüyorum.
daha zoru da bebeğin gülmediğini fark ettikten sonra, işi bozuntuya vermemeye çalışmaktır. sonuçta bebeğe ''beğenemedin mi yapraam'' denmez, laf anlatılmaz.
maalesef başımda olan durumdur, ne bileyim milletin içinde kendimi gülünç duruma düşürmeye fobisinden kaynaklanabilir. ayrıca yaptığımız hareketlerin bir faydasının olmaması ve bebeğin o hareketlerden bir şey anlamayacağının farkında olmak da bu sonucu doğurabilir.
