Yigenimin bezini değiştirirken bir şey farkettim. Çocuk bez varken ağlıyor sıkılıyor. Açtım tamamen bıraktım. Vurdum bi tane gez lan dedim özgürlük senin olsun.
gerçekten zor olandır; bebeğin aniden, ustaca yapacağı hareketlere hazırlıklı olmak gerekir; refleksleriniz can kurtarabilir.
ben gerçekten o duyguyu tatmadığımdan olsa gerek aşırı derecede tiksinen bir insanım.
geçenlerde kuzenim, bebeğinin altını değiştirirken şöyle bir olaya şahit olmuşluğum var: bebeğin altı açılır, bebek zevke gelir, aniden annesinin suratına işemez mi? bir de bacaklarından tutup hafif kaldırdık ve bezi çekelim, yenisini koyalım derken; ishal bebek bir de ordan vuzmaz mı bizi.*
çok uyanıklar; hemen iki şirinlik yapıp milleti uyutup ağzına işiyorlar, üstünüze sıçıyorlar. aynı şeyi yapıyormuş genelde; annesi o yüzden artık altını açtığında bezle kapatıyor orasını burasını. **
bebeği emzirmek kadar egzotik olmayan ama birazcık mide bulandıran her anne babanın tattığı bir duygu. insan o bebişi tüm çaresizliğiyle yatarken görünce zaten kıyamayıp iğrenmeyi falan unutuveriyor.
bugünlerde kötü kokuyu etrafa yaymak dışında bir zorluğu olmayan eylemdir. esas zor durum ve sıkıntı, hazır bezler diye tarif edilen, bugünkü bebek bezlerinin bulunuşundan öncesidir. amerikan bezi adı verilen kumaşlar kazanlarda saatlerce kaynatılır, bebeğin cildine zarar vermesin diye sabun tozunda elde yıkanır kurutulur. üstelik bebek bezini her kirletişinde bu işlem başa sarılır.*
