nerede bizim zamanımızda " ağlama yavrum ağlama, üç gün kaldı bayrama " diyerek susturabileceğimiz sabi sübyanlar. şimdikilerin hepsi birer şey çocuğu sanki. neyse işte !
Tamam bebektir, minnoştur, napsındır, vardır bi derdi dense de, asap bozduğu su götürmez bir gerçektir.
Tabii ki katlanırız, tabii ki çemkirmeyiz ama sinir katsayısı istemsizce yükselir.
Hele yolculuklarda!! O anlarda, allahu akbaaar diyip, kendimi patlatasım gelmiştir meselâ!
Bebekten bebeğe sesten sese değişir. Yan komşumuz kuzenimin bi aylık bebeği iki saniye ağlarmış gibi yapıp susuyor. Bütün bebekler böyle ağlıyorsa ne güzel.
