dünya masumu varlıkların yaptığı şeydir.bebeklerdeki en sevimli şey zaten kasmadan sevimli olmalarıdır;bebek gördüklerinde bebi bebe gibi sesler çıkarırlar.kurban olurum ben onlara.
büyümüş de küçülmüş çocuktur.
geçenlerde şahit olduğum olaydır ayrıca.Biri 16 aylık diğeri 8 aylık olmak üzere iki kuzenimden tahmin edersiniz 16 aylık olanının diğerini görüp bebek diyip sırıtmasına şahit olmuştum.*
Sen nesin ulan dediğimizde anlamış gibi gülmesi de ayrı bir olay tabii...
kendi yeğenimden bildiğimden bana komik gelen ama bir o kadarda haz veren görüntü.
bebek deyişi dünyalara bedel sırf o değil her kelimesi.
özellikle bir bebeği dövdüğünde bebek ağladığında şaşırmış ifadeyle bakıp;
ağla bebek ağla demesi.
ebeveynlerin çocuğun elinden tutup bebek addettiği dönemsel varlığa elini sürttürmesi * ve "aaa bak bebek, ciciii, sev bebeği e mi?" demesi sonucu çocuğun koşullanmasıdır. bu yaşlarda bu yüzden sevecen oluyorlar. şimdi çeyrek asırlık hayatımı bi nebze aşmış olan ben, gidip birisinin yanağını ciccciii diye sevdiğimde ya deli zannederler. **
bu hareketi yapan bebekler üstelik bebek dedikleri bebeği kendilerine yapıldığı gibi sevmeye de çalışırlar ki o an bu fırlamaları ısıra ısıra yiyesi gelir insanın.
2 yaşına henüz girmemiş bir bebekken kardeşimin gerçekleştirdiği komikliktir. birkaç aylık bir bebek görmüştür, kendisinden birkaç ay küçük olan bir bebek yani. "ay minicik bebek!!!sen ne tatlı şeysin öyle..." diye bebeği severek, bebeğin ebeveynlerini, beni ve annemi kahkahalara boğmuştur. minicik bebekmiş..her gece biberonundan sütler akıtarak uykua dalıyorsun, minik böcek.
(bkz: smiley was here)
