acı ne olursa olsun gözyaşının rengi hep aynıdır. anne hep annedir. pkk ile ilişik olmayan tüm kürt insanı da, biz gibi bıkmıştır, kandan, terörden, acıdan, ağlamaktan.
sıra arkadaşımı aktütün saldırısında şehit verdim ben.
ve mahallemizde oturan birçok insandan biri olan şırnak'tan gelip mahallemize yerleşmiş güneş teyze herkesten çok ağlamıştı.
her bir kimse evladını bu uğurda kaybeden de "allah belasını versin bu kürtlerin" diyor ya, biz neetmişiz onlara, oktay bizim de oğlumuzdu demişti.
kıssadan hisse, anaların gözyaşının rengi aynıdır. sadece "kürt" olduğu için onu bir terör örgütünün parçası olarak nitelendirmek insanlığa yapılan en büyük ayıptır. elinden öpülür o teyzenin.
Annedir yavrusunun terörle gram ilgisi olmasın diye canını siper eder işte böyle ciğeri yanan anneler olmasın diye birileri gençliğe sahip çıkmalıdır ama yoktur o birileri.
kürt ile pkklıyı ayırt edebilen, bunu da göstermeye çalışan annedir. ne yazık ki az sayıda vardır. bu anne de, tokatçı anne gibi kürt faşistleri deli eder, sinirden kıvrandırır, küfürler ettirir, klavye kırdırır.
