beni alsalar ve herhangi bir avrupa birliği ülkesine bıraksalar misal fransa ve kendi başınasın diyerek çekip gitseler. işsiz güçsüz bir serseri olarak muhtemelen dışlanır ve aşağılanırım sonra ne hissederim? gurur ve nefret.beni aşağılayanların, küçük görenlerin hepsini sikmek isterim bu işin nefret boyutu. beni aşağılayacaklarını bildiğim için kendimi onlardan uzak tutarım , dilenciliği andıracak durumlardan kaçınırım bu da işin gurur boyutu. sonunda ne olur? gururum yüzünden dilenmem aç ve evsiz kalırım, kızsız kalırım. nefretim yüzünden asilik ederim yine aynı hazin sonla yüzleşirim. sonuç olarak ne nefretim ne de gururum beni onlara karşı ezilmekten kurtarır. harcanıp giderim. kötülükleri yanlarına kar kalır. yutar beni şehir. sonra kimin umrunda olur kim haberdar olur benden? tabi ki hiç kimse. ama şans eseri benim gibi yüzlerce binlerce ya da milyonlarca insan varsa ve bizim bir araya toplanma şansımız doğarsa? içlerinde adam öldüren,bebek katleden, hırsızlık eden, tecavüz eden , haksız kazanç elde eden, kul hakkı yiyen, zulmeden, zorbalık eden, eğitimsiz, cahil, kültürsüz insanların olduğu bir topluluk var diyelim tıpkı senin durumunda olan , dışlanmış , aşağılanmış olan. şimdi soruyorum. hangisinin seçersin?
kimsenin umrunda olmadan, bir gazoz kapağı kadar değersiz ve siklenmez biri olarak seni aşağılayanlardan hıncını alamadan, sevgilinin titreyen göğüslerini öpemeden harcanmak mı istersin yoksa en az onlar kadar iğrenç özelliklere vasıflara sahip olan gruba katılarak dokunulmaz olmayı ve seni aşağılayanlara karşı güçlü durmayı mı seçersin?
sistemin ve sistem partilerinin bu ülkede kürtlerin hayatının ırzına geçtiği, insan haklarını yok saydığı, savaşa devam etmekten zevk aldığı düşünülürse bir kürt için en makul ve mantıklı olanıdır. ayrıca sistem partilerinden nefret eden ve insan haklarının tesisini gönülden isteyen benim gibi türkler için de makul bir tercih olabilmektedir.
