bazılarımızın doğum günlerinde aileyle yapılan pasta yeme amaçlı kutlamadan sonra, bir parkta birasını yudumlayıp, sigarasından bir nefes aldığında yaptığı eylem. o an hayatı küsüratsız bir şekilde sıfırlamış olup, yalnızca iç hesaplaşmanın sizi ele geçirmesini beklersiniz.
sanki onu yasayan siz degilmissiniz gibi hayatinizin akip gitmesi, tepki bile verememeniz durumudur. belki kukla gibi hissedersiniz kendinizi, ici bos, ipler baskasinin ellerinde, belki de gem vurulmus bir at gibi, ozgurlugu kisitlanmis. imkansiz diye birsey yoksa peri anne gelip o kuklaya can verir, o at koparir kendini saran ipleri ve kurtarir kendini...
bakırköy devlet hastanesindeki düşünen adam heykeli gibi bakar durursunuz. hayat havaalanındaki bagajlar gibi önünüzden geçer gider. birden farkedersiniz ki o bavullardan kaçını kaparsanız kardır. ama başkalarını rahatsız etmeden tabii.
gazeteyi bir basın organı ya da aracı olarak kabul edersek bunun röntgencilik için bir kamuflaj olabileceği akla gelmektedir. şöyle ki gazeteye gözlere tekabul edecek şekilde koyu yerinden 2 delik açılır. gazete yani basın iki el arasına alınır ve bu deliklerden bakılarak hayatta var olan röntgenlenesi unsurlar çaktırmadan izlenir.*
