metropol insanı olmak, stresli bir işe sahip olmak, huzursuz ortamlar.sırf daha huzurlu, sakin yaşayabilmek adına teknolojik ürünlerin hayatından tamamen çıkaran insanlar var.
gönül verdğiniz takımınızın maçını izlemek için stada gidersiniz ve her şey ilk başta güzeldir. oturup maçı beklerken etrafta ki insalara, kuşlara, stad çimlerinin o çekiciliğine bakar bakar sevinirsiniz. ama gel gör ki maç başlar, hararet artar, posizyonlar bir bir harcanır, ve en sonunda öyle yada böyle maç biter. evin yolunu tutarsınız ve ağır ağır stad içinde ki bütün seslerin beyninizde yankılandığını ve ağırttığını hissedersiniz.
dünyada olmuş ve halen olanlar.açlık,savaşlar,haksızlılar,bitmeyen yaralar.sizin başınıza gelmemiş olması değil önemli olan.önemli olan şu ki bunların şu dk hatta şu sn devam ediyor olması. işte şimdi de ben yazarken hatta şimdi siz okurken de.
çok, gereksiz ve abartarak konuşan insanlar.
ve sırf kırmamak için nezaketen, bu tarz insanları büyük bir sabırla dinlemek zorunda kalmak.
ama onların gözünüzün içine baka baka saçma sapan muhabbetlerine zevkle, şevkle, istikrarlı bir şekilde devam etmeleri.
para. dünya kadar sorunun sonu paraya gidiyo sonu oraya gitmeyen gibi görünen pek çok şeyde sonradan ona çarpıyo sokuyum böle düzene ben para para para. napolyon seninde aq.
