bağlantısız, kopuk, salıverilmiş, zincirsiz akıl yürütmeler...
bakalım nasıl görünüyorlar?
akıl yürütmenin itici motoru sorulardır.
bir soru sorarsın, zihnindeki ip uçlarının peşinden arama motorlarını koşturursun:
niye burada yazıyorum?
dna şeyime damgalanmış sürü psikolojisi yüzünden...
burada kaç kişi var, bakmak için değil.
pek kalabalıktan hoşlanmam.
bana kimler benziyor, merak ettiğimden.
onlar interaktif sözlüklerde geçer akçe zeki, fırlama, deli bozuk bir makyaj altında son derece dürüst, yalansız bir hazine saklıyorlar mı diye kurcalamak, ayarlarıyla oynamak için.
kafa dengi bulursam, biraz vakit değerlendirmek.
ben niye böyle oldum?
kestirme yanıt, eğitim zayiatı sayılırım.
türk eğitim sisteminden ne kadar erken yırtarsanız, iyi yaşama şansınız o kadar artıyor.
ortaokulda ya da lisede sistemden yırtan ilkokul arkadaşlarımdan biri milyonluk adetlerde üretimi ve ihracatı olan bir tekstilci, bir diğeri inşaatların birini teslim ediyor, diğerine başlıyor. çoğu apartman sahibi. sonuncusu, belki en beceriksizi, keresteci.
özetle hepsi benden daha iyi durumda.
ben sistemde 15 yıldan fazla takılı kaldım.
serbest stil üniversite kısmını saymazsak, matrix filminde insansıları beyinlerinden sisteme bağlayan hortumların sanal olanı (işlevi gerçekti ne yazık ki) benim ve belki birçoğumuzun ensesindeydi.
Kereste ticareti bile yaptığım işten daha cazip göründü bir an.
oysa fena bir iş yapmıyorum.
sadece maaş günü belli değil.
en heyecanlı kısmı bu.
ayın sonunu borçlanmadan getirmenin adrenalini her şeye bedel.
burada sürüden, kimisi ergenlik sayıklamalarına ve gevezeliklerinde takılı kalmış, kimi ezberletilmiş siyasal sloganları tekrarlayıp duran pek çok 'mevcut' arasında, gerçekten gizli hazineleri olanlar var. Yazdıkları her şeyi okumak küçük ve heyecanlı bir serüven.
Bir - ikisi eski dostum.
Pencerenin önüne, çiçek saksıları arasındaki boşluklara biraz fındık koymuştum. bekledim ki, kuşlar gelir ve biraz yakından kuş cıvıltısı dinlerim. uzun süre fındıklar orada kaldı. belki altı ay, belki sekiz.. sonra geçen gün bir karga hazineyi keşfetti. fındıkları birer birer pençeleri arasına sıkıştırdı ve sonra tık tık, gagasıyla açtığı delikten içini çıkarıp afiyetle yedi.
Yarım kiloya yakın fındık bir günde suyunu çekti!
Aslında öğrenmemiz gereken tek şey bu. Fındık rezervine ulaşmak ve kabuklarını kırabilmek.
Üniversite sınavı için tercih stresi yaşayanların bunu unutmaması iyi olur.
Sistem kendine uyan zihinler şekillendiriyor; oysa yarın başka bir dünyada yaşayacaksınız.
Bugünün ihtiyaçlarına göre formatlanmış beyniniz, artık üretilmeyen bir otomobil kaportasının bir kenara atılmış kalıbı gibi işlevsiz kalabilir.
düşünce kalıplarını kırın.
öğrenirken anlatılanlara değil, sorulara odaklanın. soru sorun.
bugünlük bu kadar.
okuduysanız, unutun.
bunlar hap değil.
