japon ırkının nadide şairlerinden. gezi günlüğü tutan, sade bir dil kullanan başo her bir şiirin durgun suya atıldığında sonsuza uzanan dalgacıklar oluşturan ışıltılı taşlara dönüştüğü bir edebiyat tarzı ortaya koyuyor.
Japonya'nın Edo dönemindeki ünlü bir şairdi. Yaşamı süresince haikai no renga formunda eserleriyle tanındı; günümüzde ise haiku'nun ustası olarak görülmektedir.
ustat. harflerle insani yalnizlastiran, dinginlik ve sabir veren adam. ama onun yalnizligi sulu, civik bir yalnizlik degil, dimdik, bilincli secilen, huzurlu bir yalnizlik, bir japon'a yakisan bir yalnizlik.
matsuo kinsaku adiyla, 1644'te, ueno'da dogdu. edo donemi japonya'sinin en unlu sairiydi, ki japon edebiyati'nin seyrini tek basina degistirmis birisi olarak hala en buyuk ozanlarindandir bu siirin. haiku siirinin de kurucusu ve en buyuk sairidir. haikai no renga formunda verdigi eserler, kendisinden asirlar sonra haiku ismiyle siniflandirildi.
babasinin dusuk statulu bir samuray oldugu dusunulur. kendisi de siir askini paylastigi todo yoshitada'ya hizmetkarlik ve dostluk yapti, birlikte siirler yazdilar ve birbirlerine mahlaslar verdiler. matsuo'nunki sobo'ydu. 1666'da, efendisinin ani olumuyle yasadigi topraklari terk ederek yollara dustu. siirini gelistirmek adina baskent edo'ya gitti.
basho'nun siiri basit ve dogal bir tarzdaydi. ogrenimini tamamladigi zaman, fukagawa nehri'nin kiyisinda, gozlerden uzak bir yerde muz agaci yapraklarindan kulubesini (basho) yapti ve kendini zen ogretisine adadi.
1681'de kulubesi yaninca yine bir gezgindi artik. cok gecmeden oldugunde de ardinda bir suru ogrenci, bir suru eser, mukemmel bir jisei ve yalniz bir omur birakti.
