efendim malum-u aliniz baslik ve nick uyumu diye bir kavram mevcuttur sözlügümüzde. iste bu uyumun bir üst versiyonu olan durumu bu unitede, pardon, baslikta isleyeceğiz.
hikaye: 'sesini sofore duyuramayan kiza yardim eden erkek' der ve uzaklaşır genç adam, bunu duyan der ve uzaklaşır genç adam sagina soluna bakinir ve kendisine hitap edenin emekli bir memur oldugunu görür. sorar 'ona buyur amca beni mi cagirdin?', amca sise dibi gözlüklerinin üzerinde firca kaslarini kaldirarak 'evet seni cağirdim, evladim elimdeki torbalari evime kadar tasima yardim eder misin' der. sesini sofore duyuramayan kiza yardim eden erkek söyle bir duraksar ama hemen kararini verir. 'tabiki amcacim' der. ve torbalari tasimaya baslar. asansorsuz binanin 7 ktina cikartir onlari.
amca allah razi olsun der ona. sesini sofore duyuramayan kiza yardim eden erkek kanter içinde kalmiştir, 'su işe bak der yahu götüm cikti, tasiyana kadar ulan zühtü her hiyara tuz oluyorsun' diye kendini suclar. ve batan günesi arkasina alarak baltalar elimizde uzun ip belimizde biz gideriz ormana hey ormana sarkisi söyliyerek yeni maceralara kosar.
evet içimizden biri o sesini sofore duyuramayan kiza yardim eden erkek içimizden biri... ama hangimiz sesini sofore duyuramayan kiza yardim eden erkek değiliz? iste esas mesele bu horatio...
