bazen elin gitmiyor klavyeye ya da gelmiyor aklına bir şey. beyin öyle rölantide çalışırken sen ekrana bakıyorsun, zaman öylece akıp gidiyor. sonra sıkılıp çıkıyorsun internetten, oturup bir kahve içiyorsun. bilgisayarı kapatmış olduğuna kızıp küfür ediyorsun kendine ve tekrar bilgisayarın başına oturuyorsun. sonra elin power tuşuna gidiyor. açıyorsun bilgisayarı ama o anda tekrar sıkıldığını hissediyorsun. sonra yalnız olduğunu fark ediyorsun, saçmalıyorsun.
yazarlık depresyonuna girmiş olan bu kişiler haliyle açacak başlık bulamazlar. çözüm kendilerini börtü böceğe, kitaplara neyim vermeleridir yoksa depresyondan çıkamazlar.
