Başkasının evinde değil kalmak, bazen misafir olmak bile çok tedirgin ediyor. Bir an önce gideyim düşüncesi oluşuyor.
Kimsenin rahatsız olmayacağı şekilde empati ile mümkün olduğunca dışarda görüşmek en doğrusudur.
gerçekten rahat edilmiyor. abinizin, ablanızın vs evi bile olsa. ileride ana baba evi bir nebze ama başkasının evinde insan rahat edemez. kendi evimiz gibi var mı dünya varmış deriz.
Yok yapamıyorum.
Abim kardeşim bile olsa zorunlu olmadıkça başkasının evinde kalamiyorum.
Zorunda olunca da evde fazla takilmamaya dışarda vakit geçirmeye çalışıyorum. Rahat edemiyorum.
insana diken üstünde oturuyormuş hissi veren durum.
Gerçekten çok kötü bir şey.
Resmen saat saydım diyebilirim, yatağımı özledim.
ilk kez şeyi düşündüm;
ulan evlensem tanımadığın birinin evine gidip anne baba diyerek kalacaksın.
Ben nasıl kalıcam? Rahat edemem ki. Hele bir de evin düzeni( temizlik ve düzen benim içim olmazsa olmaz) yoksa of of.
Böyle olmasın ne olur.
