diyarkamlıktır arkadaşlar böylesine az rastlanır bununda dereceleri vardır, günde bir kere afrikalı susuz çocuklar geliyor insanın aklına sistemsel gerçekler, vahşi kapitalizm ve yetim bıraktığı gelecek emperyal çocuklar...
Genelde rol şeklinde gerçekleşir zira bu devirde kimsenin derdi kimsenin bi yerinde değildir... (tabii her genelleme gibi bu da yanlıştır, istisnaları vardır.)
acemi terapistlerin yaşayacagı, gerçi insan belirtileri gösteren her terapistin yaşayacağı bence. düşünsene kişinin en özeline kadar biliyorsun falan..
Birinin üzüntüsü ile efkarlara dalmaktır.
Bugün senin için üzüleceğim ayten teyze. Boşver be tek aldatılan sen değilsin diyeceğim ama ortada çocuk olunca bu kadar basit olmuyormuş. Verme kız evi verme bir de adama.
başkasının derdiyle dertlenmek illa üzüntüden yataklara düşmek demek değildir. kalbinde bir sızı duymaktır. yapabileceğim bir şey var mı diye kara kara düşünmektir. belki o ağlarken peçete uzatmaktır. mutlu olsun diye çikolata almaktır. kendi yaşanmışlıklarından bahsedip yalnız olmadığını hissettirmektir. ayrıldıktan sonra da dua etmektir onun için hiç haberi olmasa da.
sakın kanmayın. akabinde seni dinlemeden "ya sen bi de beni bilsen " diye saçma sapan bir derdini anlatacaktır muhtemelen ; "damacanamın kabı yamuk çıktı, serçe parmağını vurmak nedir bilir misin" gibi. koşarak kaçın ve kendi derdinizi kendinize saklayın.
