Kendiyle ve evrenle barışık, ulu insanlardır.
Ego kavramını dürmüş, rafa kaldırmışlardır.
Kötü gün dostluğu, prim yapıp, değer görse de, iyi gün dostluğu da aynı öneme sahiptir. Başarınızı, takdirinizi, terfinizi, mutluluğunuzu samimiyetle paylaşan insan dostunuzdur aslında...
babamdır. her koşulda beni eleştirmeyi görev edinen, başkalarını bana karşı öven, cümlenin sonunda "senden bi bok olmaz" deyip cümlesini bitiren benim babamdır.
Ben değilimdir valla. Olamiyorum yaa ben niye değilim diye sorguluyorum hep ne eksik de oyle degilim diyorum sürekli. Fesatlık midir kiskanclik midir yoksa imrenmek midir bilmiyorum ama bende mutlu olayim artik be dedirtiyo.
Gerçekten sevmişsem başarısından mutlu olduğum gibi destek olur önünü de açarım. Başarısından da gurur duyarım.
Ama sevmiyor da ve niyetinden şüphe ediyorsam benim olduğum yerde barınması bile zor olur.
Kendimi kurtarsam yeter kafasının günümüze hakim olduğu düşünülürse hiç bir çıkarı olmamasına karşın sırf dostu diye bu sevinci paylaşabilen insanı sakın kaçırmayın.o insan sürekli yanınızda olsun olsun ki neden yaşadığınızı paylaşarak var olabileceğinizi anlayın.
baki mercimek bir keresinde 3 kişiyi peşpeşe çalımlamıştı. ağlıcaktım neredeyse mutluluktan. sonra çizgiden açtığı orta bizim sahadan taça çıktı yani çokta uzun sürmedi.
