aşk ile ilgili en kötü durumlardan biridir. ben de yaşadım vaktiyle. ama sevdiğim insan gerçekten aşıktı. sevdiği de onu seviyordu. bana da sesimi kesmek düştü haliyle.
aptallıktır,zavallılıktır ve gurursuzluktur.onun başka birini sevdiğini ve seni umursamadığını bile bile nasıl sevebilir bir insan?bu sevgi yok edilmelidir edemeyecek kadar zayıfsan yaşama daha iyi.
Adı damla idi ve aramızda geçen şu konuşmayı hayatım boyunca unutamam.
- arda beni seviyorsun değil mi?
- evet.
- işte bende başka birini seviyorum anla beni, özür dilerim.
başlığı açan yazar ''kül tabağını ağzına kadar doldurma, susma, sabretme, hayattan soğuma, şarkı sözlerinde onu ve kendini arama, uzun uzun dalma sebebidir.'' diye ne güzel özetlemiştir. aynen böyle bir ruh haliyle devam eder hayat. ama epeyce devam eder. öyle hemen geçmez. zaten geçip geçmemesi kimin umrunda olur ki o vakitten sonra. zordur. çok zordur. böyle biraz çoçuk gibi mahzun, güz gibi hüzünle dolarsın. en çok ağırına giden de başkasını sevmeden önce aşkını ona hissettirmen, sana tek bi şans bile vermemesidir. dram içinde dram işte. ben yazmaktan, siz okumaktan bıktınız. ama gerçekten böyle. ne yapayım? yazmaktan başka yapabileceğim bir şey var mı? ha bir de susmak var. ölesiye susmak. zaten gırtlağıma kadar içinden çıkıp geldim.
