insanın kendini sevememesinden kaynaklanır, kendini güçlü hisseder karşı taraf mutlu olsun, ben nasıl olsa üstesinden bir şekilde gelirim, diyerek kendi kendini avutur ki asla ve asla gelemez. Mutlu olan mutluluğuyla, mutsuz olan mutsuzluğuyla kalır. Açık bir şekilde iyi niyetli biçimde yapılan yada zorunluluktan yapılan aptallıktan başka bir şey değildir. Hiç bir zaman karşı tarafdaki kişi asla böyle bir şekilde de düşünmez. O artık hep mutlu olmak ister.
ona vereceğin değeri hakedip haketmediğini sorgulamak gerek öncesinde. kıymetini bilmeyen bir insan için mutsuz olunca canın yanmış yanmamış umrunda olmaz onun. kendi mutluluğu için sizi de harcar.
Kendisiyle barışık olmayan kafası karışık ne istediğini bilmeyen kendince bir çizgisi olmayan insan, başkalarını da mutlu edemez. Salt başkaları için yaşayarak hep birilerine fedakarlık yaparak hayat geçmez. Çünkü bir noktadan sonra nefs isyan eder. Bu sefer kendi eliyle yapıp ettiklerini kendi eliyle dinamitleyip patlatır da haberi bile olmaz. Sağlıklı bir düşünce yapısı değildir bu hal. Yanlış ve hatalı bir yol.
