çocukluğum boyunca yaşadığım olay. küçükken o kadar çok yaşlı amcalar tarafından tacize uğradım ki onlar yerine ben utanırdım, suçu da kendimde arardım. şimdi düşünüyorum ki çocukluk işte o kadar temizsin ki böyle bir iğrençliği bile kendinde suç arayarak örtüyorsun. inş hepsi yanarak ölür.
Şu sıra otobüslerde ne bileyim toplum içinde hunharca gülüp bağıra bağıra kendini ispatlamaya çalışan hanım kızlarımızı görünce onlar adına utandığım doğrudur ama naparsın bazıları da böyle kendini gösterme çabasına giriyor neyse hayat deyip geçiyoruz.
çok fazla başıma gelen hadisedir,çok mükemmel biri olduğumdan değil fakat susması veya ota boka atlamaması gereken durumları bilmeyenlerin yerine ben utanıyorum.
evet yine,yeni,yeniden yaşadığım o iğrenç duygudur.
kız kardeşimin izlemesinden Mütevelli,gözümün kaydığı bi giyim,tarz programı gibi olan tv 8 de yayınlanan programda nurella karısının boksör herifin ayakkabısını ellemesi falan,abi yapma bunu yapma işte.
günde defalarca başıma gelen şeydir. belkide kültür farkıdır.
ama bir insanın evlilik programına çıkıp o hareketleri yapması nedir ya?
hele yeteneksizsinizdekiler?
şu sıralar en çok hemcinslerin yaptığı kaygısız hepimizi karalayan olaylar sebiyle yaşanmaktadır. insanın bu duyguyu yaşamasıyla kendini karanlık odasında yatağında uzanmak istemesi bir oluyor. yalnız kalıp soyutlanmak o olayı rafa kaldırmak istiyorsun.
Son bir ayda gelen kol gibi zamlara "alıştık biz ihhihihih" diye tepki veren vatandaşları gördükçe utanıyorum, ne zaman bu hale geldik, hakkımızı aramaz olduk, aymazlaştık, anlayamıyorum..
Seda sayanın bi evlilik programı var her denk geldiğimde benim dustugum durum.
-gel teyze Apaçi yap.
+yapmayın seda hanım çocukların izliyo.
(Kiramadi).
