tv programlarında konuklardan birini alırlar sahneye ansızın. dumur olur adam konuşamaz, heyecanlanır. iyide adamı izlerken ben niye izlerken yerin dibine giriyorum. yastıkla kapatırım yüzümü utançtan. "sadece benim sığırlığımmıdır bu" diye düşünürken büyüdükçe anladım.. hemen herkes sığırmış.
tanım: bir çok kişinin ortak problemidir. insan sevgisiyle doğru orantılıdır muhtemelen.
düzen: aramaya inandım. doğru başlığı buldum, aramaya daha fazla inanırken yanlışlıkla olmayan başlık ürettim.
entryi yazmak istediğim yer; baskasinin yerine utanmak idi.
tv programına birisi çıkar saçma şeyler yapar ya da iğrenç bir espri yapar kimse gülmez ben utanırım hayır bana ne oluyor bir de o da yetmezmiş gibi kanalı değiştiririm.
saçma bir duygudur ama bedende çok kuvvetlice tezahür edebilir.
şöyleki: misafirlikte herkes televizyona bakmaktadır. gözkapakları son raddeye kadar açılmış, herkes pür dikkat programı izlemektedir. program bir ses yarışmasıdır. hiç sesi olmayıp, saçma sapan hareket eden bir adam gelir sonunda. şarkıya başlamasıyla kahkahalar havada uçuşur. herkes gülerken sizin yanaklarınız kızarır, farkında olmadan cenin pozisyonuna girersiniz, o kalabalıkta tabiri caizse "çük" kadar kalırsınız. herkesi bu kadar güldüren şey sizi yerin dibine sokar.
yabancıların second hand embarrassment olarak tabir ettiği sendrom. psikolojik olarak kanıtlanmış bir duygu. yoğun yaşayanlarda tramvatik olabiliyormuş. üstesinden gelmenin yollarını araştırıyorum.
insanlar alemi programında ali sunal mikrofonu seyircilerden birisine verdiğinde seyircinin mal mal konusması sırasında yerin dibine giriyorum. hayır bana ne oluyor ki.
başkasının yerine senin utanmandır. mesela ben yetenek sizsiniz türkiye yarışmasına çıkan bazı yarışmacılar sahnede rezil olunca (her ne kadar kendilerinin rezil olduklarını bilmeseler de) acayip utanırım. yüzüm bile kızarır ve kanal değiştiririm. böyle bir şey herhalde.
kalabalık arasında salakça hareketler yapanların adına fazlasıyla utanırım. hele ki yeteneksizsinizde alkışlanmayan esprisine gülünmeyen yarışmacıya ne utanırım var ya. oysa o ne rahattır hiç umrunda değil. özgüven böyle birşey sanırım.
sürekli yaşadığım ve sanki sadece bende oluyor sandığım his yetenek sizsiniz o ses türkiye vine videoları gibi şeylerde yaşanır genelde.başkalarıda yaşıyormuş meğersem.
