abd başkanlık sistemi şuan diğer ülkelerdeki başkanlık sisteminden farklı olarak sorunsuz yürümekte. latin amerika darbeleri neyse ki birleşik devletlerde görülmüyor.
bana kalırsa başkan tam bir köle.
öncelikle 2 adet meclis var. bu 2 meclisin onayladığı kararlar başkana geliyor ve o kabul ediyor. 2. olarak başkan bir yasa önerisinde bulunamıyor. yani hadi şu yasayı konuşun diyemiyor. partisinden ve bakanlarından kabinesinden sanki kopuk ve en tepede tek başına yaşıyor gibi. aşağıda olup bitenler kendi başına oluyor ve en yukarı başkana ulaşıyor.
asıl önemli sorun ise başkanın uzlaşma zorunluluğu. senato temsilciler meclisi ve başkan, her konuda anlaşmak zorundadır. yani kuvvetler ayrılığı konusunda türkiye'den çok farklı bir sistem. kesin herkesin rızası lazım. bunun için de taviz vermek gerek orta yolu bulmak gerek.
hani sözcü gazetesi ne diyor. padişah 1. tayyip başkanlığı getirip resmi padişahımız olacak !
arkadaş ya cahilsiniz ya da yine cahilsiniz. başkanın her boku meclisin onayından geçirip her boka diğer organların da onayıyla karar vermesini tam bir köleliktir. başkan resmen yap denileni yapıyor. abd dünyadaki 21. yy ın başat devleti olduğu için başkanın ağzına bakılır ama durum normalde öyle değildir. o sadece sözcü misali. asıl hikaye 3 organın uzlaşmasıdır. ki burada sabır gerekir. başkan da kafasına göre kararlar alamaz.
he size padişahlık mı lazım ? yarı-başkanlık tam böyle birşey. fransa'da isterse bir gecede kabine krallığı getirebilir ve %10 luk meclis itirazı olmazsa kabul edilir. kısacası fransa'da hükümet ve cumhurbaşkanı'nın borusu fazla öter. bu sebeple fransa'nın cumhurbaşkanına yarı kral denir.
o sebeple dünya'daki demokratik rejimlerde en rahatı yarı başkanlık (şuan türkiye'deki sistem), en çileli ve boğucu olan ise başkanlıktır.
bu konuda daha uzun ve açıklayıcı bir kaynak için siyaset bilimi profesör rıza arslan ın kuvvetler ayrılığı teorisi ve uygulamalı örnekleri kitabını öneririm.
