yüzüne gülüp hatta sırıtıp içinden kıs kıs gülen insan modelidir. insanların 100 de doksanı bu yapıya sahiptir bence. ben üzülmedim yada benim başıma gelmedi diye bir nevii sevinirler.. çelişkili bir durum.. *
bir filmde ki hangi film olduğunu hatırlamıyorum, epeyce kullanılan bir kalıp. film adı veremeyeceğim için spoiler olmayacak.
başroldeki adam bekar. en yakın arkadaşı evli ve bir de çok güzel bir metresi var. bu adamın karısı da başkasıyla yatıyor. başroldeki adam ise adamın metresine aşık oluyor.
başroldeki adam öncelikle metrese gidiyor ve "bak bu adamın yuvasını yıkma, başkalarının mutsuzluğu üzerine mutluluk inşaa edemezsin" diyor.
sonra adama gidip "bak, bunca yıllık karını üzmemelisin, başkalarının mutsuzluğu üzerine mutluluk inşaa edemezsin" diyor.
karısını yattığı adamla bastıktan sonra karısı diyor ki "kocamdan ayrılmayı düşünüyorum". adam ise "bu olayı sizin iyiliğiniz için kocana söylemiyeceğim. çünkü onun sana gerçekten ihtiyacı var biliyorsun. hem başkalarının mutsuzluğu üzerine mutluluk inşaa edemezsin" diyor.
nihayetinde evli çift boşanmıyor, adam arkadaşının metresiyle evleniyor. sonuç? adamımız tam 3 kişinin istemediği bir şey yaptırıp onları mutsuz ederek mutlu oldu. oluyor demek ki munoğim.
kafama sıçayım neden bu kadar uğraşıp da yazdım bunları ya. kısaca olur munoğim diyeydim iyiydi.
çok da abes olmayan durumdur. eksiksiz herkesi mutlu etmek ne zaman mümkün olmuş ki? mutluluk için bazılarının fedakarlık etmesi gerekiyor. bu kişi kendimiz olsak bile.
hastalıktır. böyle insanlar çokça vardır. bu tarz insanlar başka insanların mutsuzluğuna sevinerek hayatlarını geçirirler.
ama birde şu durum vardır. ki karıştırılmamamlı bence. biri size derdini anlatır dinledikçe şükredersiniz sizin başınızda böyle bir dert yok diye. karşınızdaki içinde üzülürsünüz aynı zamanda. bu hemen herkesin başına gelmiştir bence.
sevilmeyen bir kişiyse normal olan durumdur.
misal: ben.
bi kız var bizim sınıfta daha doğrusu birden fazla kız varda ben o kızı sevmiyorum özellikle.neden diyeceksiniz,kıskanıyo beni çünkü.çekemiyo ekmek suratlı. bazen tır çarpsa da ölse diyorum,kamyon ezse de olur.
mutluluk yarışına giren insanların içinde oldukları durumdur. çekememezlik, kıskançlık, rekabet vs sebeplerle sürekli hayatlarını kıyaslar bu insanlar. ki genelde de en iyi kız arkadaşlar arasında olan bir durumdur. biri mutsuz olduğunda başına gelen olaya ondan daha çok üzülmüş gibi yaparlar ama içten içe ya o olumsuz olaya karşı nötrlerdir ya da gerçekten bu mutsuzluk onları mutlu etmiştir.
içinde bulunduğum iş ortamında bekar arkadaşlardan biri çok ani bir evlilik yaptı birden bire yakaladığı bu mutluluk herkesi şaşırttı fakat onunla beraber çok sevinmiş görünüyorlardı. ama hepsinin özellikle bekar olanların kıskançlıktan çatladıkları o kadar belliydi ki. derken 1 sene dolmadan kızın hali herkesin dikkatini çekti. bir şeylerin ters gittiği belliydi fakat kız açık açık herkese anlatmıyordu. herkes köşelerde kızın evliliğinin kötü gittiği tahmininde bulunuyorlardı. birkaç hafta sonra artık yaşadıklarını hepimizin bulunduğu bir yerde paylaştı arkadaş. çok fazla şiddet görmüş ve boşanmaya karar vermişti. ağlayarak odadan çıktı. daha sonra olanları anlatmaya utanıyorum. oradaki bütün insanlar başka bir şeye dönüştü. ayy yazık, vah tüh yorumları yapılıyordu ama hiç konuşmasalar da gözlerindeki o mutluluk, ben ondan mutluyum galibiyeti çok net okunuyordu.
arkadaşım dediğimiz insanların üzüntülerine üzülecek kadar da insan olamıyoruz bazen...
