bunun tam tersi durum da var. başkalarının mutluluğundan mutsuz olmak diye. ama bu şekilden düşünenlerin inadına mutlu olmayı hak edenler illa ki mutlu oluyor. mutlu olmayı hak eden ve mutlu olanlardan mutsuz olanlar daha da mutsuz oluyor. sevgisizlikten işte. herkes sevdiğini bulup, sevgi, tutku, aşk dağarcıklarını tadabilse derim.
Insanız, hepimiz her zaman iyi ve her zaman kötü kalamıyoruz. Ama başkasının mutsuzluğuyla zil takıp oynayan o kadar insanla karşılaşıyorum ki... Kimi zaman cümleler, kimi zaman ses tonu kendini eleveriyor
-Ah canım çok üzüldüm!?
-Ayy, kıyamam!?
sevgilisi uzun zamandır olmayan kankanın ayrıldığınıza çok üzülmesi!?
Topluluk içinde komik duruma düşünce en çok arkadaşınızın size gülmesi!?
Gelen iş teklifini o en yakınınıza söyler söylemez ne hikmetse, o işin bozulması!?
Nas, felak, nas, felak...bunlarla yurüyün bunlarla güne uyanın, başka bir şey demiyorum.
Atalarımız hep söyler, mezardakilerin yarısı nazardan yatıyor.
