kendi hissettiklerimiz değil mi yaşam, maalesef yaşayamıyoruz kendimizi, kendimiz gibi olamıyoruz aslında. insanlar bırakmışlar kendilerini,başkalarını düşünür olmuşlar hep. biraz da dikkat çekiyorsan işin zor. sahi bu kadar zor mu kendin olmak? ****
kimi zaman ayağımıza pranga olurken, kimi zaman da yolumuzu aydınlatır. ama yaptığımız yolculuğun rehberi kendi düşüncelerimiz olmalıdır. alize de olsa başka rüzgarlara kapılıp yol almak bizi mutlu etmez. bu sebepten rüzgarın yönünü ve kuvvetini bilelim ama ona ragmen onunla yol almayı da bilelim. bunun yollarını araştıralım. ancak o zaman kendimiz gibi oluruz.
çevremizdeki boşluğu ancak, başkalarının sözcükleriyle doldurabiliyoruz; başkalarının sözcükleri de başkalarının hayatlarıyla temasa geçmemizi sağlıyor. Aslında insan bir yalnızlıktır ve biz böylelikle ağırlığımızın bir kısmını alırken bazen... bazen; ağırladığımız insanın omuzlarına yüklüyoruz... onca sırnaşık kahkaha, onca pişmanlıktan sonra bazen bir kent düşüyor içimize... her şeye rağmen, "bir şeyler eksik kaldı" diyoruz, belki de bazen tamamlıyoruz.
'çok da skimdeydi' diye devam edilmesi gereken ama hiçbir zaman söylenemeyen hede. malesef çoğumuz başkalarının düşünceleriyle şekillenmiş hayatlarımızı yaşıyoruz. farkında olsak da olmasak da.
