örneğin bir filozofun ya da bir yazarın düşüncelerine göre. yok "dekart demiş ki hede hödö." yok "şu yazar demiş ki hebele hubele."
lan sen ne diyorsun peki hayat hakkında? senin düşüncelerin ne? duyguların? bilgi birikimin? sen nesin kısaca?
başkalarının düşüncelerinden ibaret bir kukla mı? yoksa gerçekten bir şeyleri kendi süzgecinden geçirmiş bir bilgin mi?
ergenlik döneminde baskı altında ve sürekli yönlendirmelerle büyümüş olduğunu tahmin ettiğim kişinin eylemidir. kendi kişiliği şekillenememiş ve hep birilerinin kişiliklerinden feyz almak zorunda kalmıştır...
bütün türk kızlarının yaptıkları iştir. kıraathanede akşama kadar pişpirik çeviren adamdan ve onun cahil fikriyatından tiksinirler ama o adam kendilerine orospu demesin diye kendi hayatlarını ona göre şekillendirirler. cinsel namus cahil kesimin değeridir, ama nispeten modern kadını bile bu değerlerine göre şekillendirmeyi bilirler.
özellikle gösteri sanatlarinda bulunan kişilerin içersinde bulunduğu bilmeden hedeflediği durumdur.
nasıl ki bir kukla onu yöneten ellerin hükmündeyse oyuncu da yönetmenin kuklasidir.
yönetmenin tercih ettiği bu borazan oyuncular öncelikle kişiliklerini ve karakterlerini nötürlemek zorundadir. bir bakıma sadık dilsiz köle olup vantrologlarinin hünerlerine temsil ederler kendilerini.
gelgelelim ki karakter ve kişiliklerini ister gönüllü ister gönülsüz teslim ettikleri için ister istemez kendilerini kendileri yapan yakıtı olan ruhlarindan mahrum olurlar.
ne kadar büyüleselerde sahne de yahut ne bileyim beyaz perdede ne yazık ki biraz cilalarini hafifce tirnak atsaniz büyük bir boşluk bulursunuz.
bu suretle kendileri olamadiklari için ve robotlastiklari için inandiriciliklari en fazla noel baba gibi olur.
ne kadar da azinlikta kalsalar da bir sahsiyetleri olanlari seyretmek büyük bir zevktir.
zaten hayat motorunun işleyiş prensipleri gösteri sanatlarina benzemiyor mu?
vel hasıl-ı kelam; bir ayvayı dişler gibi ısırıp ısırıp ömrümüzü bir girdapta dönüyoruz
yaşamadan günümüzü...
