geçtiğimiz günlerde hıncal uluç bir yazı yazmıştı. tüm dünyada paralel olarak ortaya çıkan ve öğrencilerin protesto gösterileri yaptıkları 68 zamanından bahsediyordu. paris'te halk da bu gösterilere destek vermişti. fakat bu gösteriler gittikçe anarşizme, istikrarsızlığa, kaosa kaymaya başlayınca; halk para kazanamaz olmuştu, asayiş 0'a inmişti. en sonunda halk dayanamadı ve öğrencilerin üzerine tencerelerle, tavalarla, oklavalarla yürüdü. öğrenciler halktan dayak yemiş, olaylar bitmişti. bunu yazdı hıncal uluç.
dün geceki kalabalık da bana bu yazıyı hatırlattı. her ne kadar akp gençlik kollarının organizasyonu dahi olsa, gecenin 2'sinde o kadar insanın oraya toplanması, bu ülkenin muhafazakar kesiminin bir tepkisi idi bana göre.
ilk başlarda meydanlara inen bbp, mhp, sp kanatlarının da, akp saflarında olduğunu gördük. sanki muhafazakarlar, gittikçe anarşik bir ortam yaratan bu eylemlere ''yeter artık!'' diye bağırıyordu, eylemlerden çekildiklerini ve vatan salahına artık bitmesi gerektiğini haykırıyorlardı.
birçok insan gafillikle ''bunlar koyun akkoyun hehehe'' diyebilir, ancak bu olayı basitleştirmek olur.
üzgünüm, ama işin gezi parkında uygulanan faşistliğe direnişi aştığının farkına vardı bu ülkenin sağ kesimi.
dün gece bunu gördüm, inşallah herkesler de görmüştür.
''gelin gelin de çakalım size'' mantığı ile yeni bir milenyum sağ-sol çatışması yaratmaktan başka bir şey yapamayız. iş koyun noktasını çoktan aştı.
inşallah ülke solu, biraz kendini beğenmiş bir tavır takınıp, bu tepkiyi ''koyun işte'' noktasına indirgemez.
