ilk kez recep tayyip erdoğan'ın annesi, tenzile erdoğan'ın vefatıyla gündeme düşen olay. yani yanlış hatırlıyorsam lütfen biri beni düzeltsin ancak daha önce herhangi bir başbakanın, cumhurbaşkanının veya herhangi bir siyasetçinin annesinin ölümü gündemde bu kadar yer kaplamamıştı.
annenin vefat etmesi elbetteki büyük bir travma. allah gani gani rahmet eylesin. ancak bir siyasetçinin özel hayatıyla ilgili bir gelişmenin gündemde bu kadar ses getirmesi kuşkusuz türkiye'de siyasetin bir popülerite yarışı haline geldiğinin bir göstergesidir...
hayır, şu an dünyada onlarca anne ölüyor. dünde öldü. yarın da ölecek... peki tenzile erdoğan'ı bu kadar özel kılan nedir ? !
şimdi bu yazıyı okuyup bir anlam veremediği halde yaldır yaldır eksi veya artı butonuna abanacak arkadaşa da buradan iki çift lafım var. öncelikle bu başbakan lehine veya alehine yazılmış bir yazı değil. ama bir siyasetçinin siyasi görüşleri dışındaki olguların gündemde bu kadar yer kaplaması fanatizmden ne farkı var yahu ! ? yani recep tayyip erdoğan'ın siyasi kişiliğini bir kenara bıraktığında sokaktaki adamdan ne farkı var ? !
ha senin başbakanla şahsi bir bağın veya bir husumetin varsa ve siyasi görüşünü şekillendiren de buysa hiç kasmayalım. hükümeti beşiktaş, galatasaray ve fenerbahçe kursun. o zaman her şey daha güzel olur. emin ol...
mayına basarak,
polis pususunda,
askeri birlikten 'yanlışlıkla' açılan ateşle,
pkk eyleminde,
rte nin abartıyorsunuz dediği kadın cinayetlerinde,
rte nin siyaseten beslendiği savaşta,
polis panzeri altında kalarak,
biber gazından zehirlenerk,
neden tutuklu olduğunu bilmediği oğluna-eşine üzülerek,
açlıktan yada parasızlıktan
değil doğal olarak yaşlanarak ölmesidir.
doğal bir durumdur.
allah rahmet eylesin fakat pek de üzülmediğim durumdur. birileri doğar birileri ölür. kaldı ki 88 yaşına kadar yaşayabileceğini yaşamış, görüceğini görmüş bi insanın ölümü çok da hayret edilecek, yürek dağlıycak bi durum değildir.
amy winehouse, andy whitfield ve steve jobs un ölümü gibi, beni zerre ilgilendirmeyen, üzmeyen olaydır. ama en azından bu insan müslümandır, allah rahmet eylesin demekten başka bir söze gerek yok.
memlekette tanımadığım birinin annesi öldügünde ne hissetmişsem o kadarını hissettim. Nihayetinde annedir canını yakar tabii insanın Tayyip'i sevmemem insanlıgımı kaybetmemi sağlamaz Bilakis daha bir insan oldugum anlamına gelir. Yine de başı sağolsun...
dıt... dıt... dıt... beynimi delen sesler. insan duvarını geçerekodaya giriyorum. cihazlar sanki onun bedenini bir daha bırakmayacakmış gibi ahtapot misali sarıyordu. söğüt kabuğu rengine dönmüş teni, gözleriyle tezat oluşturuyordu. aya nazire yapıyordu gözler.
gözlerim nemli, beynim bulanık, ciğerimden gelen yorgun bir nefesle ''nasılsın?'' diyorum. yüz hatları, kolları, kısacasıbedeni bitkin ama gözleri (ahh o gözleri) istekli, vucudunu saran ahtapota inat ''iyiyim'' diyor. bu hayatta duyduğum en güzel yalan.. fazlası gereksiz. belki de dünyanın en kısa kelimelerle en uzun diyaloğunu oluşturuyorduk onunla. dil tutulmuş, lal olmuştu.
hani konuşacak binlerce kelimeniz olurda olur ama konuşmak istediğiniz bir kişi. bu oydu işte. ve sondu. sade ama gururlu bir ölüm.
bu ölüm ruhumu koparan bir cellad.
ölüm gözlere inen perde.
ölüm can olan her yerde.
sevip sevmemeyi bir kenara bırakıp allahtan rahmet dılenmesı gereken olaydır. annesi vefat etmiş bir insan ise asla oylarının artıp azalmasını düşünemez, böyle bir konu söz konusu bile olamaz. sayın tenzire erdoğan a allahtan rahmet, sevenlerine baş sağlığı diliyorum.
bir çok laikçi nin babakan ı bu zor gününde bile eleştirmesine , kötülemesine , laf sokmasına şahit olduğumuz ölüm haberidir.
allah rahmet eylesin. allah başbakanımıza da sabır versin. eli öpülesi annen senin gibi bir evlat dünyaya getirmiş. dünya da senin gibi bir evladı olduğu için çok şanslıydı. bundan sonraki hayatında da allah taksiratını affetsin inşallah.
allah rahmeyt eylesin, bir insanın yaşının kaç olursa olsun konumu ne olursa olsun annesinin vefat etmesi karşılaşabileceği en zor acılardandır diye düşünüyorum, varlarken değer bilmek lazaım diye düşünüyorum.
