Başbakanı deviremezsin. Artık darbe işlemez bu ülkede. Onu unut. Ama başbakandan kurtulmanın da yolları var:
Başbakanın devrilebilmesi için karşısına "başbakanlık" potansiyeline sahip adam koyacaksın.
Devlet bahçeli gibi iki kelimeyi bir araya getiremeyen adamı muhalefete atıyosun. Kemal Kılıçdaroğlu zaten pert, ssk'yı batıran, "memur" statüsünün üzerine çıkamayan adam zaten CHP'yi daha beter hale getiriyor. Adam gibi muhalefet bul, aklı başında, "ben 600 TL dağıtacam" desin, "nasıl" sorusuna "benim adım kemal" gibi saçma bir cevap vermek yerine güzel iknacı bir çözüm bulsun, bak nasıl alıyor seçimleri.
Hiç yoktan adam gibi sözler versin halka, Cem Uzan malmıydı da 7.7% oy aldı? Değil, adam şerefsiz biri olsa da nasıl insanları çekmesi gerektiğimi bildi, hoş, MHP oyun biraz daha fazlasını alıyor işte.
seçimlere "tayyibi devirmek" maksadıyla giren zihniyetin kendisi devrilmekten dışında eline bir şey geçmeyecektir. oysaki seçimlerden kasıt halka kendini anlatmaktır, keşke farkına asla varmasınlar...
gelen gideni aratır demiş atalarımız. erdoğan'ı mağlup etmenin tek yolu karşısına halkçı, dürüst, adil, karizmatik bir lider çıkarmaktır. maalesef o lider bahçeli ve kılıçdaroğlu değildir.
sarıgül: vatandaşı yumrukladi. güvenilmez biri.
feyzioglu: nida garipoğlu'nun avukatlığını yaptı. nida garipoğlu cinayet işlememiş olsa bile, oğlu katil olduğu için halk böyle şeyleri sevmez.
pamukoğlu: asker kökenli liderlerin devleti yönetme modası geçti.
meral akşener: o bir kadın. halkın bir kısmı erkek liderleri tercih ediyor. bugüne kadar hiçbir kadın seçimle başbakan olamadı.
oktay vural: konusmalari iyi ama yine de başbakan olma vasfından uzak.
muharrem ince: karizma eksikliği var.
mansur yavaş: belki olabilir. yine de erdoğan'ı mağlup edeceğini düşünmüyorum.
katıldığım tespit. millet devirmek lafına takmış ama benim yazıyı okuduğumda anladığım şey daha çok başbakanı başbakanlık koltuğundan seçimlerle indirmek oldu. yanlışsam kendisi düzeltsin. yoksa yazının genelinden o anlam çıkıyor.
şimdi gelelim anadolunun önemine. çevremdekilerden biliyorum. ankara, istanbul ve izmir kazanılırsa akp önümüzdeki genel seçimlerde iktidardan düşer mantığı hakimdi. öyle olmadı. ne ankara, ne istanbul kazanılamadı. hadi ankara yine berabere diyelim. ama istanbulda çok açık bir hezimet yaşandı chp adına. kaldı ki mhpliler de chpye destek vermişti üstelik.
işte muhalefet bunu tam olarak anlayamıyor. bu seçimlerde cemaat ile ortaklığa gidebilecek kadar omurgasız davranmalarına rağmen, ve bu omurgasızlık kendi taraftarları tarafından da sineye çekilmesine rağmen ne chp ne mhp anadoluda akpnin karşısında tutunamadı. sivas, yozgat, çorum, trabzon dediğiniz zaman aklınıza sadece bu şehirler gelmemeli. aynı zamanda istanbul, ankara, izmir, antalya, kocaeli, bursa gibi şehirler de gelmeli. kısaca türkiye gelmeli. çünkü bu insanlar her yerdeler. neredeyse her yerde bu insanlara rastlamak mümkün. ve o insanların nasıl yetiştirildikleri, siyasete nasıl baktıkları hep ortada.
misal, adamın "tam da beni yansıtıyor" dediği başbakana hakaretler savurarak nasıl onun oyunu almayı bekliyorsun ki? özellikle bu sözüm kılıçdaroğluna.
akp iktidarının son 6-7 yılı boyunca toplumsal kutuplaşmalardan, siyasetteki hengameden faydalandığı apaçık ortada. şimdi şiddet içeren eylemler yapan insanlar, bu eylemleri destekleyen chpliler, bu sürekli artan kutuplaşmadan ne medet umuyorlar acaba?
