her gün şehitler veren, laikliğine muhalefet edilen, içişlerine karışılan, savaşa sürüklenilen bir ülke;
acılarını silene dek yenisi eklenen, intikamla dolmuş, refah seviyesi düşük bir millet;
gözü kara, gün geçtikçe hedefine biraz daha yaklaşan, müdahale edilmeyen düşmanlar;
sürekli konuşan, boş konuşan ve başka hiçbir şey yapmayan, ülkeyi ticari şirket sanan bir başbakan...
bu başlık mı? işte bu da halkın haklı tepkisi...
askerlik kanımızdır, namus borcudur, vatan sevgisidir...
doğru olan ataları tümüyle asker olan bir millete baştan askerlik öğretmeye çalışmak değildir... ki bu patavatsızlığın büyüğüdür aslında...
doğru olan göreve sadakattir, gerekeni yapmaktır, ülkeyi bir dükkân halkı mal olarak görmek değil, ülkeyi can halkı canan gibi sevmektir...
yanlış bir önerme. ben başbakanlığa gittim. gittiğim odanın eşyaları eski bakan odasının eşyaları imiş. siyah koltuklar, gıcır deri. altında sanki pamuk tarlası var. bir oturuyorsun uykun geliyor. misafiri olduğum kişiyi bağlı olduğu bakan yanına çağırınca kestirivermişim yorgunluktan. valla tekli koltuk olmasına rağmen yan geldim yattım. ta ki sekreter kapıyı tıklatana kadar.
k.k.: başbakanlık yan gelip yatma yeri değildir.
rte: yan gelip yatana bu millet yüzde elli oy vermez.
k.k: vermiş işte **
rte: yüzde 30'u da sana vermiş **
biz,
her gün bu kadar şehit vermiyorduk.
her gün bir kız çocuğuna tecavüz edilmiyordu.
her gün birkaç kadın kocası tarafından öldürülmüyordu.
hepsi şehittir! ve sorumlusu kimdir!
yan gelip yatanlar mı!
kanunları kendilerine uyduranlar mı!
askeriyeyi bitirenler mi!
polisi, bakanı, rektörü, başkomutanları, o başa geçirenler mi!
hergün işçiye, emekliye zulüm çektiren kanunları çıkaranlar mı!
üç lira verip beş lira alan devlet mi!
