koalisyon hükümet zaten kendi içinde çatışmadaydı. bunun yanında derviş planı hükümleri, kemer sıkma politikaları birbiri ardına geliyordu ancak halkın değerlerine dokunulmuyor protesto yapmalarına izin veriliyordu. dönemin başbakanı bülent ecevit bu kasa fırlatma olayından sonra şöyle demişti:
"bu gelen kasa bana değil, açlığın ve yoksulluğun ne denli çok olduğunu göstermek için hükümetime gelmiştir. bu kasanın buraya düşmesi benim ve hükümetimin sorumluluğundadır."
bugün ise yapılan eylemleredeki insanlara yapılan terörist muamelesi aradaki farkı ortaya koymakla kalmayıp gözümüze sokar hale getiriyor.
ayrıca simdi ki gençleri eleştiren gavatlar, o zamanlar her cuma günü beyazıt meydanın da türbanlı kızlar önde gavat sürüsü arkada toplanır, türbana özgürlük diye bağırır beyazıt ve civarını savaş alanına çevirir, polis ile çatışırlardı.
başbakanların ulu varlıklar olarak değil de, insan olarak görüldüğü yıllardı.
protestoların halen yapıldığı yıllardı.
sorunlu insan haklarının iyiye gitmesi için uğraşılan avrupa birliği konusunda kısa sürede ve muhalefetin varlığına rağmen adım atılan yıllardı.
doğruları da vardı yanlışları da.
ve bunu an be an televizyon kanallarından eleştiren yazarlarda vardı.
sözlükte kasım kasım kasılan ergen veletlerin götünde donla kreş kapılarında zırıl zırıl ağlayarak ebeveynlerini beklediği efsane yıllardır. bu salaklar bilmez ülkede 2001 krizi diye bir kriz vardı. millet acından ölüyordu. ekonomi bitmişti.
o zamanlar götlerine prima bağladıklarından bu yılları bilmezler. o gün altına sıçan bebeler bugün sözlüğün içine sıçıyor ak parti çok rerörerö diye. zavallılar sizi. evet.
