Kiminin hevesini kırar ve vazgeçmesine sebep olur. kimini ise deyim yerindeyse kamçılar ve daha da hırs yapmasına sebep olur. Ama ne olursa olsun insanları daima korkutmuştur başarısızlık.
Peki başarısız olmak mı daha korkutucu, yoksa başarısız olma fırsatını bile eline geçirememek mi? Evet aslında başarısızlık da bir fırsattır. Neticede bir şeyi denemişsin, deneme imkanını bulmuşsun ve başaramamışsın. Belki hevesin kırılmadıysa eğer yine deneyebilirsin.
Ama diğeri öyle mi? Hayatının sonuna kadar hep aklının bir köşesinde; acaba deneyebilseydim ne olurdu, başarsaydım neler değişirdi ve başaramasaydım bir daha dener miydim Soruları yatacak. Bu sorular seninle birlikte yaşayacak ve ölene kadar kurtulamayacaksın. Evet bence de ikincisi daha korkunç.
mesela bir örnek vereyim, ben.
ben adam akıllı konuşmasını bilmem, ilgi toplayan herhangi bir şeyde iyi de değilim, olamdım da hiçbir zaman.
şansım yaver gider de güzel bi iş çıkarırsam bile ortaya, elim ayağıma dolanır, kimseye ne yaptığımı neden yaptığımı anlatamam.
çok film izlerim kitap okurum, ama gel görün ki insanların çok konuştuğu filmler ve kitaplar hakkında hiçbir fikrim yok!
neden hayatımda hiç star wars veya yüzüklerin efendisi izlemediğimi sorarsanız, verecek düzgün bir cevabım da yok.
elimde bir tek bilim var kendimi adadığım, onun da burda bi boka yaradığı yok.
her zaman bir fırsattır. ben ki zamanında gods must be crazy lafını "tanrılar çıldırmış olmalı" değil de "tanrılar çılgın olmalıdırlar" olarak çevirip tanrı olmak için çılgın olmanın gerekliliğini vurgulamış adamım, şimdi el feneri davasına bakıyorum.
this is sparta için yapılan "bu bir spartadır" çevirisinden bile daha kötüydü lan.
nedeni geniş bir yelpazede incelenmelidir. aşkta başarısızlık, yatakta başarısızlık, iş hayatında başarısızlık, aile ile geçinmede başarısızlık diye sıralanır.
