başarılı olmaya mecbur bırakan ve başarının anahtarı olması için, korkunun var olmaması, korkunun yenilmesi gereken durumdur. ben çok kişi tanıyorum ki, başarısız olma korkusu yüzünden sana gelen fırsatın başkaları tarafından kapılmasını. tamam katılıyorum, bunu demek çok kolay sanki; korkunu yeneceksin derler. ama nasıl. gerçi iki türlüsü var bu işin, mesela, hep başarılı oldum, başarılı başarılı sürekli başarılı. bir başarısızlık gelince, bunu büyütme, içinden çıkamama, nasıl oldu da böyle oldu korkusu. ikincisi ise, başarısız olunca, pes etme duygunun devreye gireceğini bilme duygusu. bana göre, birinci bahsettiğim ile ikinci bahsettiğim arasında ki fark pes etmek olayıdır. başarısız olurum, ya olursam diye, her şeyden geri durmak, trafikte örneğin, biri gelir bana çarpar, adı, sen kaza yaptın olur. iyisi mi, ne trafiğe çıkayım, ne araba kullanayım demeye benziyor.
Savunmaci kotumser kisilerin bir ozelligi. Aslinda bu korku, bu kisileri basariya itiyor olabilir. Yani basarisiz olmaktan korkan kisi aslinda basarili olabilir.
yaptıklarının, başkaları tarafından övülmesine ihtiyaç duyan kişilerin daha sık yaşadığı korku. en ufak olumsuz yorumlara kaşı savunmasız oldukları için bir şeyi, elinden geldiği kadar değil de iltifat alma ihtimalinin yüksek olacağı şekliyle yapmaya gayret ederler. bu da insanın bilgi ve ilgi dışındaki şeylere zorunluluktan yönelmesine, akabinde başarısız olmasına ve en sonunda da başarısızlıktan korkmasına yol açar.
başarısızlıkla sonuçlanan her neyse, akıl verilmiş, dikte edilmiş, çoğunluk tarafından ilgi göreceği hatta kıskanılacağı söylenmiş şeylerin olmadığından emin olmak lazım. kendi hayatında, kendinden daha çok başkalarının cirit attığı kişilerin dikkat etmesi gereken kısım da burası; yaparken keyif alınan ve yeteneklerin, bilginin, duygunun elverdiği; mantıkla ve kişilikle güzelce örtüşebilen şeylerin uğruna zaman harcanması gerekir. bu durum başarı ihtimalini artırdığı gibi başarısızlıktaki çöküşü de azaltacak, yeniden motivasyon toplamaya olanak sağlayacaktır.
bonus olarak ki en önemlisi de bu; kendi keyfinizin peşinden gittiğiniz için günün sonunda hiç kimseye yorum yapma hakkı tanımamış olacaksınız. her insan az da olsa yaptıklarından sadece kendisi sorumlu olmak ve gerektiğinde eşe-dosta hesap vermeme hakkına sahip olmak ister.
isteyerek yaptığınız sürece, başarısızlığa uğradığınız her an sizi daha da tecrübeli, kriz durumunu yönetebilen ve kendi kendine yetebilen insan olmaya yaklaştıracakken aksi durum için başarısızlık, asla hatırlamak istemeyeceğiniz ve kendinizle başbaşa kalma cesaretini dahi elinizden alabilecek yıpranmalara sürükleyecektir.
sürüklenirseniz de kimse sizi almaz, evde kalırsınız. ona göre yani. *
Elinden geleni yaptıktan sonra önemli olanın göstermiş olduğu çaba olduğunu bilmeyen sadece sonuç odaklı ve mükemmeliyetçi kişilerde görülür.Şöyle ki bu birey başaramadığı zaman sonuca ulaşamadığı için çoğu zaman saygıyı haketmediğini,değerli olmadığını,onurunu kaybettiğini düşünür.Oysa bir insan olarak zaten değeri onuru gururu vardır ve saygıyı hakeder.işin kötü tarafı bu kişiler başardıkları zamanda başarı korkusu yaşarlar.Başardıkları ona göre geride kalmıştır şimdi mükemmele ulaşmak için yeniden başarması lazımdır ve hiçbir zaman mükemmele ulaşamayacağı için sürekli herşeyini kaybetme korkusu yaşar.Hayat onun için kaybettiğinde her şeyini kaybedeceği kazandığında ise daha fazlasını kazanmak için her şeyini kaybetme riski aldığı bir kumardır,çünkü mükemmel olmalıdır.işte bu yüzden hiç kumar oynamak istemez ve hayatını yaşamaya başlamaz,başlasa bile bir gün mutlaka her şeyini kaybedeceği endişesini taşır.Dağı tırmanmak istemez çünkü yükseldikçe tehlike artar.O zaman en iyisi hiç başlamamak der ve hep altta kalır.
reklama girmesin diye ismini vermek istemediğim bir radyo programcısının, çocuğunda olmasını istediği korkuymuş. böylelikle tüm çocuklar 'ben başarırım' diyerek çamurun üstünden atlamaya kalkışıp çamura düşerken kendi çocuğu 'ya başarısız olursam' diyerek çamurun çevresinden dolaşarak geçip üstünü başını kirletmeden eve gelmiş olacakmış. *
