çok çalışıp, saf değiştirip birgün bu kategoriye geçtikten sonra evde anne-baba 'sen ne biçim çocuksun?' moduna girdiği vakitlerde:
"var mı benim gibi ya? sen kiminki gibi bi çocuk istiyon onu bi söyleyebilcen mi? ya emin ol millet beni örnek gösteriyo burda düştüğümüz hale bak. sen ne diyon allaaseversen?" diye de hafif kendini beğenmiş bir edayla anne-babaya karşı atağa geçilebilir.
Ailenizin imrendiği çoçuklar. Ebeveynlerin yaptığı klasik kıyaslamalar:
- Bak bizim komşunun oğlu sınıf birincisi olmuş. Biraz örnek alsana onu.
- Çoçuk bu sene de takdir almış, sen hala yatıyorsun.
- Bizim komşunun çoçuğu var ya, en iyi fen lisesine yerleşmiş. Sen ise sınavda sıfır çektin.
- Komşunun kızı tüm ev işlerini beceriyor, sen daha çay bile yapamıyorsun kızım.
- Karşı komşunun sıpası liseyi dereceyle bitirmiş. Senin bu sene kaçıncı senendi?
Vee en kötüsü:
- Komşu çoçuğu en kral üniversiteye hayalindeki bölüme yerleşmiş. Senin sınava kaçıncı girişin yine kazanamadın!
Böyle sıralanır gider, nerdeyse hayatın her anında rakip gibi karşımıza çıkan komşu çoçukları bezdirmiştir artık.
hepsinin bu başarıyı yakalayabiliyor olması bana mı nispet?
kime sorsam mühendislik kazanmış sözlük.ne ilginç değil mi.bu sene mühendislikler bedava mı dağıtıldı diyesim geliyor.olmadığını bile bile.
bu çocukların hiç kötü yanı yoktur, aileler doğruyu yapıyordur, yapmaya devam etsindir, ilk fırsatında kaçırdınız mı çocuğu erişemeyeceğiniz uzak yerlere, görürsünüz gününüzü...
ondan sonra da şunlar başlar, yok onun çocuğu ne güzel iş buldu, annesinin babasının yanında, yok bilmemnelerin tayini çıkmış, geleceklermiş. sen gittin bizi bırakıp istanbullara, buranın suyu mu çıktı?
burda bir tespit hatası vardır fikrimce.
suç, o çocuklarda değil kendi anne babamızdadır...
ulan 5 parmağın, 5i de bir mi? *ebeveynlerin böyle konuşmasının üç temel sebebi var bence:
birincisi*, haset ve o güne kadar doymamış olan egoyu doyurmak. kendi başaramamış/doymamış, evladında bunu muvaffak kılmaya çalışıyor. e peki çözüm? okulun bitmesi yetmez iyi bir işe de girmen lazımdır. ondan sonra iyisin... validemin bir gün bir telefon konuşmasında* benim okuduğum bölümü* yetersiz bulduğu için herhalde, oğlum "dünya ekonomisi" okuyor dedi kadına... e yuh... dünya büyük ya, büyük olunca önemli hissiyatı yaratıyor heralde... güzel bir örnektir diye düşünüyorum...
ikincisi, money matters, yani mesele paradır... bunu görmek insanda tramvatik etkiler yaratabilir. iyi tuvalet eğitimi almamışlarda ortaya çıkan hırslı ve para düşkünü olma özelliği, sadece iyi tuvalet eğitimi almamışlar değil, parayı mesele eden ebeveynlerin çocuklarında da olabilir. bu materyalist ve kapitalist bakış açısını geliştirir kişide. acımasızlık, taş kalplilik artar... çözüm? bunun çözümü yok, para isteyen para düşkünü olanın dur dediği yer olmaz. yapılması gereken şey, aklına mukayet olmaya çalışmaktır bence...
üçüncüsü ise, değişen zamana alışamayan ebeveyn sorunu. şimdi onların zamanında, lise bitince, of süper tamam, kaliteli bir işe girebilirdin. şimdi bırak iyi bir ünivesite mezunu olmayı, karakterli girişken konuşkan olmanın yanında, dil bilen, sertfikaları mario gbi toplamış adam bakıyorlar... onlar 16-17 yaşında başlamış çalışmaya en geç, bizim öss bilmemne derken 24 oldu işe başlama yaşımız... bu sorun, adam muamelesi görmemenize sebep olmaktadır, "koca adam oldu hala okuyo"dur çünkü... sonra asosyallik eğiliminiz artar, düğüne bayrama gitmezsiniz; bu sefer de görüyo musun gıız, bilmenin oğlu da pek yabani görünmüyor hiç derler. sorunsuz bir adamken, okumaya çabalayan, sorunlu bir adam olursunuz... bu sebep insanda iki türlü tepki yaratır fikrimce, yukarda saydığım iki maddeden birini yapmaya başlarsınız. yani ya hırslanır kariyer düşkünü olursunuz, ya da egonuz doymadığından, doldurmak için kariyer düşkünü olursunuz.. çözüm? bunun çözümü de bence kendini yetiştirmek, entelektüel alanını ve vizyonunu geniş tutmak, başka bir deyişle bunlara kulak tıkayıp, kendinize hakim olmakla olur...
her zaman halihazırda 3-5 tane mutlaka bulunur her mahallemizde.. sevgili, biricik anne babalarımız en ufak başarısızlığımızda hemen gün yüzüne çıkarır bu koşmaktan yılmayan insan evlatlarını. hayır anlayamadığım acaba onlar kendi evlerinde bizim başarılarımızdan hiç bahsediyorlar mı?? yok yani bizim evde onların konusu hep geçmekte de...
ağzı burnu dağıtılası çocuklardır. özellikle ergenlik çağında böyle bi karşılaştırmanın yapılması iyi sonuçlar doğurmaz, ileride yetersizlik ve hiç bişeyden mutlu olamama gibi sorunlara ordan sen sallan sallan depresyona...
Hayatım boyunca takdir teşekkür aldım ve başarılıyımdır ama annem hep ev işi yapan komşu kızlarını örnek gösterir bir de bu durum var yazıktır günahtır.
insanı hasta etme yetisine sahip olan çocuklardır ve nefret edilirler, yıllar geçtikten sonra onlara fark atarsanız vakti zamanında siz böyle böyle demiştiniz diye siz ailenizi hasta edersiniz.
bizzat özne olarak yaşadığım durumdur. öyle illet bişeydirki insanlarda sınav puanlarımla ya da kazandığım ama gitmediğim yahut tercih edip okumakta olduğum bölümle hava atabileceğim paranoyası oluşturur. okuldur derstir ağzımı açıp tek kelam edemem.
+asdasvs dersler nasıl?
-iyi ya nolsun işte idare ede...
+yani şimdi ben kazandım çatır çatır okuyorum da sen hiçbi işe yaramadın kafan da basmıyo zaten artı hayvansın demeye mi çalışıyosun. iyice havaya girdin.
-hmm ok kib by.
tadında diyaloglara neden olur. yetkililere sesleniyorum! bunu söyleyerek gaza getirmeye çalıştığın senden parça bünyeyi yıktın geçtin zaten. bi sille de bana vurma ya. hiçbişey demediğim halde havaya girmiş damgası vurdurma! hava sana girsin gerizekalı!
En nefret edilen insan tipidir. Sürekli seni onunla kıyaslarlar; bak komşu çocuğu neler yaptı sen hiçbir sey yapmadın gibi klişe laflarla insanın moralini bozarlar.
şahsımında karşılaştığı durumdur. o çocuk bir gün evimize gelip gaz çıkarmışlığı vardır, kıçını bantlayasım geldi ancak "vali olmuşsun ama adam olamamışsın" dedim anlamamıştır, benzer kimsede anlamayaz.
muhtemelen ailenizin sizi onlarla kıyaslamasına neden olacak durumdur. ve hep onların altında kalırsınız ama merak etmeyin o çocuklarda sizin kadar sosyal değillerdir.
basarıdan basarıya kosan komsu cocukları ,abimin yıllar öncesi cinnet gecırmesıne neden olmuş hatırladıgımızda hem kahkahalarla guldugumuz hem de biraz utandıgımız bır anının kahramanı cocuklardır.
o donemler teyzem kuzenıme yanı abime ,bak karsıdakı ıkızlere ıkısıde zehır gıbı devamlı ders calısıyorlar,bak karsıda kı ıkızlere annelerının sozunu nasıl da dınlıyorlar,bak senın gıbı yapıyorlar mı hıc vs gibi yanlış bir baskı kurmaya calısmıs ,farkında olmadan karsı komsularının cocuklarına karsı doldurmustur.
bırgun yıne'' bak ıkızlere hıc senın gıbı yapıyorlarmı ''dıyen teyzemin karsısında cınnet gecıren abım, kosarak camı acıp avazı cıktıgı kadar bagırarak (ki aradaki mesafe 4 metre falan bıle degıldır)'' ikizleerrrrr ikinizinde agzınıza sıcayım yeterrr be artık geberın''seklınde bagırmıs herkesı dumur etmıstır ve bu baskı seklı bu sekılde son bulmustur olan ıkızlere olmustur sankı ne gunahları varsa..
abım otuz kusur yasına gelmıs bır ınsandır , ıkızlerle halen karsılasmamak ıcın cıddı caba sarfetmektedır.
