Görüldüğü yerde dayak yeme ihtimali olan çocuklardır. Zamanında az çekmedik bu çocuklar yüzünden, validenin sen gez gez bak filancanın oğlu evden çıkmıyor sürekli ders çalışıyor. lan arkadaş çalışıyor bana mı çalışıyor, kendine çalışıyor. Sürekli önümüzde bir hedef gibi gösterilirler sanki dünya rekoru kırmışlarda bizim onları geçmemiz lazım. O çocuklarında bir suçu yoktur aslında belki de haberleri bile yoktur kendisi hakkında söylenenlerden.
annem: sınav sonuçları nasıl?
ben: 30 aldım ama ortalama da 20.
a:bilmemkimlerin zımbırtıgül kaç almış?
b: 60 ama en yüksek not o zaten.
a: hedeeeeey elin çocuğu alıyor da 60ı sen neden alamıyorsun?
b: hık mık kem küm ama anne...
sonraki bir zaman diliminde;
b: anneee arkadaşlarım bilmembiryere gidiyorlarmış gidebilir miyim?
a: hayır.
b: ama anne ya bilmemkimlerin zımbırtıgül de gidiyor.
a: bana ne elin çocuğundan, o gidiyor diye gitmek zorunda mısın? o pencereden atlıyor diye sen de atla o zaman.
b: ???
işte o günden beri gıcığım bu başarıdan başarıya koşan eş dost çocuklarına.
(bkz: çocukluk travması)
hemen hemen herkesin bildiği çocuklardır. bir şeyden kötü bir sonuç alındı hemen bu çocuklar örnek gösterilir ve azıcık da onlar gibi olun diye azar işitiriz.
babanın veya annenin bunları anlatırken tonlamalara dikkat etmeleri de dikkat çekicidir. normalde dümdüz konuşan adamlar, konu başarılı eş dost çocuğu oldu mu dublaj sanatçısı kesiliyorlar.
