insanları başarıya ulaştırmak için yazılmış öykülerdir.
küçük cıvata
dev bir transatlantik gemisinde iki levhayı birbirine bağlayan küçük bir cıvata vardı. bu cıvata bir zaman sonra koca gemide kendisinin önemsiz ve değersiz bir ayrıntı olduğunu düşünmeye başladı. bu düşünceyle gelen can sıkıntısı, onu gevşeyip kopup gitmeyi planlama noktasına kadar getirdi.
cıvatanın içerisinde bulunduğu durumun haberi geminin demir kaburgalarına ulaştığında, hepsi titreyerek:
ne olur yapmayın diye yalvardılar. küçüklüğünüze bakıp vazifenizi de küçük sanmayın.
sonunda geminin bütün parçaları bir araya gelip küçük cıvataya bir elçi gönderdiler. küçük cıvata yerinde kalmalıydı. aksi takdirde, gemi parçalanacak ve okyanus aşılamayacaktı.
küçük cıvata kendi önemini anlayıp yerinde kalmış olmalı ki, gemi yolculuğunu bitirip sağ salim limana ulaştı.
bir fırıncı, tereyağını yakında oturan bir çiftçiden alıyordu. bir gün, üç kilo olması gereken teryağı paketini çok hafif buldu. bundan sonrada aldığı tereyağlarını tartmaya başladı. tereyağları gittikçe daha hafif geliyordu.
fırıncı sonunda çok kızdı ve bir dava açtı. iş yargıcın önüne geldi.
yargıç, çiftçiye:
senin bir terazin yok mu? diye sordu.
var efendim.
kiloların?
kiloya lüzum yok.
kilon yoksa tereyağlarını nasıl tartıyorsun?
çok kolay, fırıncı benden tereyağı aldığı sürece, bende ondan ekmek alıyorum. terazinin bir kefenine üç tane bir kiloluk ekmek koyuyorum. bunlar bana ölçü oluyorlar. eğer tereyağı noksan gelmişse bu benim hatam değil, onun hatasıdır.
yargıç, çiftçi için beraat kararı verdi, fırıncıda mahkeme masraflarını ödemek zorunda kaldı.
insanların çoğu kaybetmekten korktukları için sevmekten korkuyor.
düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.
konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.
yaşlanmaktan korkuyor, gençliğinin kıymetini bilmediği için.
unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi bir şey veremediği için.
ve ölmekten korkuyor, aslında yaşamayı bilmediği için.
