yıllar önce bir e-mail dolaşıyordu internette. çok hoşuma gitmişti. o tarihlerde çıktısını almıştım. bugün dosyalarımın arasında farkettim ve paylaşmak istedim.
"geçen yüzyılın sonunda baltimore' lu bir delikanlı kendine yepyeni bir hayat kurmak üzere new york' a gidiyordu. yaşlı aile dostu kaptan ona, hayatını kazanmak için orada ne yapacağını sordu.
ben, her işi yapabilen kişilerden değilim. diye cevap verdi genç adam ve devam etti. sabun ve mum yapmaktan başka bir şey gelmez elimden.
aile dostu kaptan ona küçük bir nasihatta bulundu:
rabbin ile ortakmışsın gibi çalış ve kazancının onda birini o'nun payı olarak ayır, dedi. göreceksin... o zaman işin her zaman iyi gidecek.
genç adam kısa bir zaman sonra, kendi işini kurdu. kaptanın nasihatını unutmamıştı. kazancının onda birini ayırıyor; ihtiyaç sahiplerine, yardım kuruluşlarına bağışlıyordu.
işini giderek geliştirdikçe, kazancının onda birlik payını onda ikiye yükseltti. daha sonra ise, zamanla arttıra arttıra kar ının yarısını bu iş için ayırdı.
genç adamın işindeki başarısı, iyilikseverliği oranında artıyordu.
sabun üreticisi genç adam, sabun kralı olarak tanınabilecek düzeye geldikten bir süre sonra öldü. fakat onun işinin başarısındaki "sır" önce hikaye olarak, daha sonraları ise, bir hatıra olarak uzun yıllar canlı kaldı.
ihtiyar bir dostun nasihatına uyarak, işinde yaratıcısı ile ortak olan bu adamın adı "william colgate' dir".
colgate' nin adı, bugün dünya çapında bir sabun ve diş macunu firmasından başka, amerika' nın önde gelen üniversitelerinden birinde; colgate üniversitesi' nde varlığını sürdürmektedir. (philip jorome). *
