çok sevdiğin birini kaybettikten sonra herkesin sana 'artık toparlan. gül biraz hayat devam ediyor' gibi sözler söyleyip, peki siz hiç çok sevdiğiniz birini kaybettiniz mi diye sorduğunuzda ise susmalarıdır. dışardan bir göz olarak bakarlar olaya ve hiç anlamamalarına rağmen inatla sizi anladıklarını savunurlar. halbu ki anlıyor olsalar en büyük desteği susarak vereceklerini bilirlerdi. ne zaman ki benzer bir olay başlarına gelir o zaman anlarlar işte ne yaşayıp neler hissettiğinizi.
insan başkalarının uğradığı felâketlerin, dertlerin ne denli acı olduğunu gerektiği gibi idrak edemez. Ne zaman ki benzer bir olayla karşılaşır ve acıyı tadar, işte o zaman anlar.
